Zonnebloem

Zondagmiddag. Agnes had me uit bed gekregen. Eindelijk heb ik een goed slaapmiddel gevonden. Gewoon een Temazepam wegspoelen met een jonkie. – Wie drinkt dat tegenwoordig nog? Nou ja, m’n vader en ik. Helaas is pa er niet meer dus denk ik alleen ik. – met wat onzekere tred begaf ik me naar het ontbijtbuffet. Oftewel, een bakkie cornflakes en een beker vruchtensap. Tijd om naar het verjaardagsfeest van m’n moeder te gaan.

De festiviteiten vonden plaats op de haciënda van Jan en Caroline. Een toplocatie. Ondanks dat we – mijn schuld – verkeerd reden waren Agnes en ik als eerste ter plaatse. Zoals altijd. Feestbeesten als we zijn komen we als eersten en gaan als laatsten. Het gezelschap van ‘De Zonnebloem’ liet nog op zich wachten toen. Toen ook alle ooms en tantes present waren kon het feest beginnen hoor. Gezellig!
En ja hoor, na de eerste zoutjes en borrels ging het los. Niemand liet zich onbetuigd en al snel slingerde jong en oud door de kamer in een wilde polonaise. Stoelen vielen om, de honden renden woest blaffend door de kamer, glazen en flessen vielen van de tafel en er hing zelfs iemand in de kroonluchter. Toen was het mooi geweest. … Nee, zo ging het niet. Mijn familie is erg beschaafd. Zelfs geen ranzige vieze moppen. Geen malle oom die gaat strippen op de salontafel. Niets van dat al. Gezellig keuvelend, de mannen bij de mannen en de vrouwen bij de vrouwen of in de keuken kwamen we aangenaam de middag door.
Om enig misverstand te voorkomen; ik heb niets gedronken en had er toch een polonaise geweest, had ik vriendelijk doch dringend bedankt. Wat wel opviel was dat ik van het hoofdgebouw naar het gastenhuis kon lopen. Voorheen kon ik dat echt niet. Da’s toch winst. Een paar meter dan toch. Jan heeft het gastenverblijf rigoureus verbouwd en zelfs voorzien van een bar met biertap. Van de zomer gaan we het weer proberen. Nu zonder dat ik per ambulance afgevoerd en drie maanden in het EMC gegijzeld word.
Over de catering van het evenement kan ik ik kort zijn:”Buuuuurrrrrrrrrppp”. Met drie bordjes Surinaamse bruine bonen met rijst (BBmetR) zat ik overvol. En toen kwam het door Trine gemaakte toetje, nou ja, toetje, zeg maar gerust dessert, door. Twee porties gingen er toch nog in. Thee, koffie. En uiteindelijk tijd om naar huis te gaan. Half twaalf. Naar bed. Het was weer een geweldige dag.
Dat ik vandaag de hele dag in bed heb liggen slapen… mwahh, dat is dan maar zo. Morgen er weer tegenaan.