Wandelen
Weer even bijpraten.
Ik ben een beetje de kluts kwijt van de dagen, maar van de week kwam vriend eric van loenen ook nog even een uurtje langs.
dat was leuk en altijd fijn wat andere praat.
Tijdens de scan hebben ze activiteit gezien in de rug, ze wisten en weten nog niet wat.
Wel is er gelijk een orthopeed gekomen om naar de rug te kijken.
ze willen nog een mri maken en vermoeden een ontsteking van de tussenwervelschijf, hoger dan waar het letsel in rug nu zit.
maar dat weten ze niet zeker dus vandaar een mri.
Gisteren werd er gezegd dat als de kweken goed waren dat hij dan naar huis zou mogen, dat zou dan vrijdag of zaterdag zijn….hoera.
Helaas, vandaag hoorde rob dat ze nog een hartcatheterisatie willen doen, nog een echo en dus de mri.
Echo zou vandaag gedaan worden, helaas niemand gezien, geen echo dus.
de hartcatheterisatie zal hopelijk maandag zijn, want moet hij drie dagen van te voren stoppen met bloedverdunners, dus zolang we daar nog geen bericht van hebben, nog geen onderzoek.
Jammer en redelijk teleurgesteld eigenlijk.
De psychiater is ook nog langs geweest vandaag, ze gingen geloof ik weer iets veranderen aan de medicatie.
veel medicatie tegen een depressie veroorzaakt ook een verhoogd hartritme.
nou we gaan het wel zien.
De rugpijn kan soms per uur verschillen, vanmorgen was het eigenlijk heel goed, vanmiddag ineens weer erg veel pijn.
Maar we hebben sinds 2,5 week vanavond de kamer even verlaten, rob heeft naar de huiskamer gewandeld, helemaal kapot daar uitgerust en toen weer terug.
Hij voelt zich dus beduidend beter, we hebben weer heerlijk gelachen om ons eigen gevoel voor humor.De buurvrouw zal wel denken, “die lui zijn niet goed hoor” tsja het is lastig uit te leggen aan een buitenstaander als je allebei een niet alledaags gevoel voor humor hebt 🙂
Maar hoe beter hij zich voelt hoe liever hij ook naar huis wil en hoe zwaarder het wordt om daar te liggen.
Dit terwijl we de afgelopen periode allebei wel met enige regelmaat hebben gedacht dat naar huis er misschien helemaal niet meer in zou zitten.
Bang dat het hier zou eindigen.
Het zijn heftige en zeer confronterende weken geweest, voor rob en voor mij.
Kom op hoor Agnes, positief blijven, van ‘bij de pakken neer zitten’ is nog nooit iemand beter geworden. We kennen dat gevoel, ook wij hebben zo’n jaar gehad waarin we ons afvroegen of de man de huizes nog wel thuis op de bank kwam zitten. Maar zolang de arts riep dat het goed kwam zijn wij er ook in blijven geloven, soms niet altijd makkelijk.
Wat de humor betreft, beetje galgenhumor houdt je op de been, maar inderdaad dat begrijpen mensen om je heen vaak niet.
Xx
We zijn nu ook weer helemaal positief hoor Ingrid……maar van de week gingen dit soort gedachten wel door je hoofd. Rob heeft wel voor hetere vuren gestaan, maar voor mij allemaal nieuw 🙂 we weten sinds van gisteren dat er geen blijvende schade is aan het hart en daar verder alles in principe in orde is en dat is een hele geruststelling. Maar kan me nu een beetje voorstellen hoe die periode toen geweest moet zijn, toen hij vroeger zo ziek was.
Tsja en al onze “hart” vrienden en hun familie hebben dit allemaal al eens meegemaakt…..