Verdriet

2 oktober 2013 20 Door agnes oosterboer

einde oefeningVanmorgen al vroeg naar het ziekenhuis, want we zouden een gesprek hebben met dokter Caliskan.Ik kwam om tien voor tien aan en zag dat ze rob net wegreden,  yesssss in ieder geval vandaag de catheterisatie en biopt, misschien dus spoedig naar huis.
Rob kwam rond kwart voor twaalf weer terug,  inmiddels al een kort gesprekje gehad met de dokter, hij zou zo terug komen als hij de catheterisatie uitslag binnen had.

Ik kom zo bij jullie terug…….wachtend op de uitslag, nog ff samen op de kamer.
Ze hadden het geprobeerd via de pols, biopt via de nek en catheterisatie via de lies uiteindelijk, dus ook de verpleegsters waren nog wel even met rob bezig.

De Dokter kwam, ik kan het niet leuker maken, met zeer slecht nieuws…..rob heeft hartfalen, het hart is er zeer slecht aan toen.
en het ergste van dit alles is, dat het niet meer beter gaat worden, oftewel, hij gaat dood…..de dokter weet niet precies hoe en wat, hij vertelde dat de kransslagader goed was, maar de vaatjes die daar weer uit komen zijn allemaal niet goed.

Het hart heeft het erg zwaar, er is gesproken over weken tot maanden…..hij krijgt nog wat andere medicatie maar dat is alleen om tijd te rekken.Dit is iets wat niet vaak voor komt dus er zijn geen statistieken maar we hoeven niet op heel veel langer te rekenen dan maanden, dat werd wel duidelijk uit zijn verhaal.
Ook de arts was duidelijk aangeslagen dit nieuws te moeten brengen, rob en ik hebben het redelijk emotieloos aangehoord, pas aan het einde van het gesprek leek het door te dringen.
Morgen komt de arts nog even met ons praten, omdat het nu wel veel info was en veel om te behappen….en om het misschien allemaal nog een keer aan ons uit te leggen.

Ivm de veranderde medicatie zou de dokter liever zien dat rob nog wat langer blijft, om te kijken wat het hart gaat doen en zijn bloeddruk etc.
maar rob wil naar huis, als de nieuwe antibiotica en thuiszorg geregeld kan worden komt hij vrijdag naar huis, iedereen gaat daar erg zijn best voor doen, anders maandag.
Het liefst hebben we natuurlijk vrijdag……
De verpleging was zo lief voor ons vandaag (ondanks dat rob zich de afgelopen dagen zo misdragen heeft) thks marijtje en frederique.
dat betekent veel voor ons.
Jan de maatschappelijk werker is ook gelijk nog even bij ons naar binnen gelopen en ook daar hebben we nog even mee gesproken.

Rob zegt al weken dat hij niet meer thuis zou komen, ik heb hem tegen gesproken al die tijd…….Ik ben overdonderd en volledig verrast door dit nieuws.
Boos maar vooral heel erg verdrietig……We hadden zo graag meer tijd samen gehad, we gingen voor in ieder geval 10 jaar, helaas is het leven soms zo verdomd oneerlijk.
Iris is vanmiddag gelijk met eri(c)k???? gekomen, we hebben gehuild, gehuild en nog eens gehuild.
Rob heeft gelijk kontakt gehad met onze allerliefste huisarts, ook deze was totaal geschokt, en als rob vrijdag naar huis mag komt hij gelijk even langs.
Rob zijn broer hennie en trine, zus caroline en zijn ouders zijn ook op de hoogte en uiteraard ook erg verdrietig, wat moet het vreselijk zijn voor die mensjes. Mijn pa gebeld en dan weet je dat ook hij alleen zit met dit verdriet, rob is veel gaan betekenen voor hem in die relatief korte tijd……..dat komt omdat we veel samen doen met paps.
Rob heeft Meggie  gebeld met het vreselijke nieuws…….
Ik heb vanmiddag  wat vrienden via een groepsbericht via de whap op de hoogte gebracht, ik heb helaas niet van iedereen nummers, dus excuses als ik mensen heb “overgeslagen”, en misschien wat afstandelijk om het via whap te doen maar mijn kinderen en rob zijn ouders waren nog niet op de hoogte gebracht, dus vandaar dat het even via een whap moest. We wisten dat veel mensen zaten te wachten op nieuws dus daarom gekozen voor een groepswhap.

We gaan er nog wat van maken, hebben gisteren een bon gekregen van iris voor een overnachting in een hotel, dat gaan we zeker doen….we gaan onze tijd nuttig besteden.
we willen leuke dingen gaan doen in de tijd die we samen hebben, we hopen dat die tijd ons nog gegeven wordt en dat het nog een flinke tijd zal zijn.

Voor nu gaat de deur hier even op slot, de telefoon wordt selectief opgenomen en ik ga even onder een hele hete douche staan.
rob zou eindelijk een slaaptablet krijgen, ik hoop dat hij iets krijgt waar hij even knockout van gaat en hij even kan bijtanken en rust krijgt, lichamelijk en ook geestelijk.

Voor zover wil ik iedereen bedanken vandaag voor de lieve berichtjes vandaag, de verpleging voor de lieve opvang van vandaag…..en ik wil rob bedanken gewoon voor wie hij is en dat ik mag zijn wie ik ben, hij is mijn grote liefde.
Wat ben ik trots op mijn twee kids, wat is deze boodschap zwaar voor hun.
en iris ook op jou ben ik mega trots, je hebt het al genoeg voor je kiezen gehad, je bent een moordkind en voor altijd een plekje in mijn hart 🙂

(nou klaar met emo gedoe,  ik droog mijn tranen en sluit af)