Vakantie

En uh… Hoe gaat het nou met mij. Tijd voor wat zelfreflectie. Mirror, mirror on the wall, who is the craziest of them all? Zelf, maar ik ben natuurlijk geen arts, nee zelfs geen zelfbenoemd kwakzalver, ben ik van mening, maar dat is slechts mijn bescheiden mening als leek zijnde, dat het, de omstandigheden meewegende, redelijk goed gaat. Ja, vreselijk moe de hele tijd. Maar dat kan ook zijn omdat de kinderen vakantie hebben. Wat natuurlijk geen moment rust oplevert.

Eerlijk gezegd kan ik het even niet zo goed hebben. Al een week, minstens, heb ik een wat zeurende hoofdpijn. En ik slaap slecht of op vreemde tijdstippen. ‘s-Morgens, en nog behoorlijk vroeg ook, begint het al. Het geharrewar, geruzie en ander gedoe. Gezelliger word ik er niet van. Ik ben er gewoon te moe voor. Het voelt alsof ik in een cirkeltje ronddwarrel, ik zit op een paard in een draaimolen. Een draaimolen die steeds harder en harder draait. Eruit wil ik niet maar voordat ik niet meer weet hoe ik me vast moet houden, mag het wel even iets langzamer. Iets minder tumultueus. Iets minder draaiorgelmuziek.
Steeds meer voel ik dat ik mezelf aan het verliezen ben. Niet aan iets of iemand maar het voelt alsof er steeds meer stukjes van me afvallen. Stukjes van mezelf. Steeds minder geduld, het wordt steeds moeilijker om te zien wat ik nog wel heb en kan. Terwijl ik het nu toch goed heb. Agnes die van me houdt, m’n dochters terug. Wat wil ik nog meer?
M’n geheugen en cognitieve bekwaamheid terug. Bijvoorbeeld. Dat geheugen van mij speelt me steeds meer parten. Vaker dan me lief is laat het me in de steek. Ik kan nu zelfs niet op de naam van de straat waar ik woon komen. En dat beangstigt me toch wel. Om concentratie gaat het niet eens. Soms wel om opgeven als ik voor de -tigste keer een gebruiksaanwijzing probeer te begrijpen. Dan laat ik het maar aan mijn grote schat Agnes over. Bof ik even dat zij zo technisch is aangelegd.
Ach ja, zo heeft eenieder zijn of haar sores. De een wat meer dan de ander. Zo is het leven. Toch? Gelukkig sleept Agnes me er wel doorheen. Soms letterlijk. Ik hou van haar. Agnes, mijn rots in de branding. Hoop in mijn bangste dagen.