The road ahead

Gisteren werd het al duidelijk dat er iets niet goed zat in de maag, vandaag werd duidelijk dat hij een paralytische ileus heeft. Volgens verpleging is het een ileus beeld en is er iets doorgang.
Hij krijgt dus vloeibaar eten en vier keer per dag movicol.
Ook zijn de lever en nierfunctie verslechterd maar zal niet dramatisch zijn want wordt geloof ik nog niets aan gedaan.
Waarschijnlijk is dit alles een bijwerking van de berg medicatie die hij nu krijgt, maar het is medicatie die hij wel nodig heeft.
De weg naar volledig herstel lijkt steeds verder weg te geraken, althans zo voelen we het beide wel.
We houden moed, maar het wordt wel steeds lastiger, omdat we van het 1 naar het ander hoppen.
Het 1 is nog niet weg of het volgende probleem is er wel weer.

Hij moest gisteren verder vocht verliezen, volgens mij voor het hart, maar dat werd gisteren weer stopgezet ivm die buik.
Gelukkig ligt hij in het ziekenhuis en letten ze goed op hem, en luisteren ze ook goed naar hem.
Liever had ik gisteren al aktie gezien op die buik omdat het toen al een paar dagen aanliep en het steeds duidelijker werd dat het een ileus was, maar in het weekend lopen zaken toch anders.
Wel kwam Dr Schaar gisteren nog even langs, ook een fijne arts die je ook zaken uitlegt en waar je ook gewoon wat aan kan vragen.
De “echte” vaste cardiologen zijn toch anders dan de zaalartsen. (voor mijn gevoel vertellen die toch minder)