Terug
Back by popular demand. En nee… Ik ben niet dood! Ik Leef! Alleen had ik niet veel zin om te bloggen. Terwijl ik, naar mijn bescheiden mening, toch wel het een en ander te melden had. Zo ben ik weer eens door de cardiologische molen gehaald. Gemangeld, binnenstebuiten gekeerd, bepoteld, beluisterd, geprikt en doorgelicht. Het resultaat viel me niet tegen. M’n hart doet het nog redelijk. Van alles had ik verwacht, maar dat niet. Zelf vond ik mezelf wat slapjes. Maar dat is nu wel wat beter dankzij een handvol ferrotabletten. Niet klagen dus. Er zijn nog zoveel leuke dingen.
Lekker een dagje naar zus en zwager en hun beestenboel. Een beetje buitenlucht opsnuiven, gezellig beppen en lekker buiten eten uit de ‘Dutch oven‘. Het echte buitenleven. Voor de blokhut, bluegrass op de achtergrond, gesnuif van de paarden, frisse lucht. Heerlijk zo’n dag buiten. Daar kikker ik dan echt weer van op. Er een dag uit, gewoon een beetje hangen en nog WiFi ook. Wat zou ik nog meer willen?
Nou, uhh… Naar de dierentuin. Dus daar ben ik dan ook nog heen geweest. Samen met Agnes, Iris en Jirina. Behangen met camera’s en rugzakken met drinken en broodjes langs de apen en de olifanten. En andere fauna. Een beetje ‘hors saison’ waardoor enerzijds veel onderhoud en nieuwbouw maar ook aangenaam rustig waardoor we de dieren op ons gemak konden bekijken. Zonder onder de voet gelopen te worden door hordes overspannen vaders en moeders met hun schreeuwende nageslacht. Nieuw in Blijdorp: De vlindertuin. Volgens Blijdorp (Wij van WC-eend...) de grootste in Europa. Zo mooi. Bijna magisch dat gefladder van die broze kleurrijke wezentjes om je heen.
De dierentuin was dus leuk. En mooie foto’s op de koop toe. Niet alleen plaatjes maar ook weer iets waardoor ik mentaal weer verder kan. Wat niet geheel onbelangrijk is. Net zoals lunchen met Iris en een biertje frisdrankje bij Gaby in het hotel. Van die dingetjes. Lunchen bij Fred en Gerda. Ja, ik vreet wat af. Zelf koken ook. De fut is er weer. Een beetje kokkerellen. Met de nadruk op ‘rellen’. Toch wel een fijn gevoel na een tamelijk lamlendige episode. Er weer voor gaan. Met zorg en toewijding voor m’n oude getergde lijf. Op naar kerst. En ik wil het derde deel van ‘De Hobbit’ niet missen.
Ik ben er weer. En ik blijf nog even.