Smaakloos

16 oktober 2013 3 Door agnes oosterboer

smaakloosAlweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, eigenlijk was het ook gewoon heel druk.En eigenlijk hoopte ik dat Rob het bloggen weer zou oppakken, helaas dat is niet het geval.
Vorige week was het heel druk, veel dingen regelen en veel vrienden en familie over de vloer gehad.
Goed gesprek gehad met de huisarts over allerlei zaken waar we in de toekomst misschien mee geconfronteerd zouden kunnen worden.
Afgelopen maandag naar het EMC geweest voor controle.
Bloedprikken, echo, ecg even alles achter elkaar, nouuuuu achter elkaar.
We begonnen met bloed prikken, we reden de kamer in en de pleeg die een andere patient aan het prikken is begint gelijk te roepen “u bent toch meneer oosterboer”, owww meneer mag hier niet naar binnen want die heeft een MRSA.
De vrouwelijke patient die op dat moment door die pleeg wordt geprikt verschiet gelijk van kleur, niet gek want tenslotte zitten we op cardiologie, de meeste zijn niet in top conditie daar.
Ik reageer gelijk furieus “doe ff normaal joh, hij heeft helemaal geen MRSA, maar had een ESBL, en er is al bewezen dat hij die helemaal niet meer heeft”
Geen reactie, grote paniek, hup naar de gang moesten we…..want er moest even overlegt worden met Carol.
Hmmmmm Carol owja dat was die mevr die het niet nodig vond om even met de arts te overleggen in augustus toen Rob belde of hij aub even langs mocht komen om een arts te laten luisteren omdat hij het zo benauwd had.
En ja achteraf kijk je een koe in zijn kont, maar die stafyloccoc heeft hij opgelopen in de ambulance of in het ziekenhuis……..dus ergens diep van binnen hou ik deze mevr toch wel een beetje verantwoordelijk voor alles wat er gebeurd is.
Carol komt aangelopen en zegt dat we mee moeten lopen…..ik voel de irritatie flink opkomen.
we worden meegenomen naar een kamertje achter in de gang, ik zie daar alweer de bewuste kar met handschoenen liggen en schorten etc etc.
Dus toch, we worden gewoon gelijk apart gezet.
Ik zeg boos, dat we verleden week al van de chirurg hier in het ziekenhuis te horen hebben gekregen dat hij weer een negatieve kweek had gehad, en dus geen ESBL heeft.
Ze schrikt zichtbaar, “nou dan heeft dat nieuws onze afdeling nog niet bereikt”, nee dat merkte we en dan gaat zo,n mevr zitten gillen dat hij een mrsa heeft met een patient erbij, zeg ik haar, hoe stom en bot kan je zijn.
Owww ja ze ging de pleeg er gelijk op aanspreken zichtbaar geschrokken.
Er komt zo iemand hier even prikken.
Kwartier later komt de cardioloog inderdaad mee delen dat er geen ESBL getest is, die is er dus nooit geweest, dat was 1 vals positieve kweek.
er komt zo iemand prikken……bijna een uur later komt er eindelijk iemand binnen…yeahhhhh.
Nee die komt een ecg maken, nou na wat zeuren van ons wil ze dan wel gelijk prikken.
Rob is inmiddels al ingestort en ligt op de behandel tafel.

Dan komt de cardioloog, we krijgen een vaag verhaal te horen over dat zijn ritme nu wel redelijk is.
Ze willen een ablatie doen, medicatie lijkt zijn werk te gaan doen enz.
We mogen gematigd positief zijn, want zijn hun ook.
Vaten lijken geen probleem meer te zijn???? pardon dat was toch het probleem.
we zijn volledig in verwarring.
hart lijkt te stabiliseren……..eigenlijk begrijpen we er niets van.
Maar goed naar huis met het idee, owkee toch maanden ipv weken en misschien gaat Rob dus de komende periode wel weer wat opknappen.
S avonds gaat de telefoon, de cardioloog aan de telefoon, zijn nierfunctie is erg slecht dus er wordt wat aangepast aan de medicatie minder afstotingsmedicatie, minder kalium minder vochtafdrijvers.
Vochtafdrijvers en afstotingsmedicatie verlagen brengt natuurlijk weer wat risico,s met zich mee.

Eigenlijk zie ik Rob toch iedere dag wat inleveren, verleden week kwam hij nog wat uit bed, kon alleen uit zijn bed komen en nog wat rond lopen.
Het alleen uit bed komen is niet meer ter sprake daar heeft hij echt wel hulp bij nodig, lopen gaat erg wankel en alleen naar de wc, verder slaapt hij eigenlijk de hele dag, want hij is mega moe.
Verder eet hij slecht, leeft op yoghurt en papjes etc want niets smaakt, we hoopte dat het door de enorme dosis kalium kwam maar ik begin te vrezen dat het toch door de amiodoron is, of misschien wel van de certican.
maar goed, zonder warm eten etc knap je ook niet op en van een slechte nierfunctie voel je je ook niet beter.
Donderdag weer terug om die nierfunctie te laten controleren, maar ook dit was dus weer een verhaal van zo een positief verhaal en zo wordt je weer terug gegooid in een slechter verhaal.
Rob gelooft er allemaal niet zo in, ook het positieve verhaal had hij zoiets van, eerst zien dan geloven.

 

Het zou fijn zijn als ik hem lekker kon verwennen met lekker eten, helaas…..alles is smaakloos en proeft vies.