Rollercoaster

Rollercoaster??? ja zo zei rob gisteravond tegen me, het voelt alsof ik in een rollercoaster van emoties zit.Ik had hem namelijk verteld dat gaby vanmorgen zou komen, zijn middelste meisje die hij inmiddels ook al ruim twee jaar niet meer gezien had.
Erwin vertelde me dat gisteren tijdens het koffie halen met het bezoekuur, het leek ons verstandig rob niet helemaal te verrassen maar het hem wel van te voren te vertellen.
Dus zo geschiede, dat werd  weer een slapeloze nacht, dat was te voorspellen.

Het weerzien vanmorgen was erg emotioneel voor beide partijen, maar ik als buitenstaander had het gevoel dat het goed was voor beide.
Er is enorm veel gebeurd de afgelopen vijf weken, qua lichamelijke toestand van rob uiteraard maar ook andere zaken.
Ineens opa zijn van een bijna 2 jarig lekker jochie, zijn oudste dochter en schoonzoon weer in de armen sluiten en nu ook zijn middelste dochter en een kennismaking met een voor ons nieuwe schoonzoon.

Al is de aanleiding tot dit weerzien misschien heel vervelend, soms zijn er vervelende dingen nodig om mensen net even over die drempel te trekken.
Fijn dat Meggie en Erwin een heel belangrijke rol hebben gespeeld in dit weerzien vandaag.

Een update over zijn lichamelijke toestand is minimaal, gisteravond gehoord dat het een lichte afstoting is (geen prednison stootkuur dus) en er waren twee metingen prograft bekend en daar was wat prograft in te meten.
Dus dat klinkt wel goed, maar er zijn zes metingen gedaan,en die uitslagen hebben we nog niet.
Dus ik ga nog niet juichen, feit blijft dat er toch nog steeds dingen niet goed zijn aan het hart waar we maar geen duidelijkheid over krijgen stomweg omdat de artsen het niet weten. En de prograft de afgelopen week constant schommelde tussen laag en niet te meten wil ik eerst afwachten tot we alle metingen weten.

Vanmiddag komt Caroline met Ma Oosterboer, achhhhh die arme mensjes ook.
Broer Hennie is gisteren vanuit zijn werk na pa en ma gereden om ze het nieuws te vertellen, het leek ons niet verstandig dit door de telefoon te doen.In bijzijn van Hennie heeft ma met rob gesproken en het nog eens uitgelegd, ach ik snap het wel, ik zeg tegen rob dan ook weer…..je blijft altijd een kind.

Stel je eens voor dat het 1 van jou eigen kinderen zou zijn, dan wordt je ook heel verdrietig en wil je ook naar ze toe, het maakt niet uit hoe oud je kinderen zijn, dit soort momenten zijn het altijd je kinderen en wil je niets liever dan bij ze zijn.
Na alles wat die twee mensjes al mee hebben gemaakt met rob moet het ook voor hun heel moeilijk zijn.

Dus vandaag een drukke dag met bezoek voor rob, Ik hoop vanavond meer te kunnen vertellen rondom zijn lichamelijke welzijn.

We keep in touch!!!