Pet

Zo, lekker geslapen. Jammer dat het de hele dag was. Toch gek. Gisteravond op tijd naar bed na een wat onduidelijk drukke dag. Een gezellige dag. Dat dan weer wel. Vriend Van Loenen kwam tussen twee klanten door een bakkie doen. Altijd gezellig. En verder werd m’n elektrische rolstoel bezorgd. Niet dat het apparaat zich druk maakte, de meneer van Beenhakker kwam de rolstoel brengen. Wat een feest…

Maar goed, dat was gisteren. Te moe voor woorden kroop ik m’n nest in. Fijn tussen de klamme lappen. En… slapen. Geheel voorbereid op weer een slapeloze nacht was dit een prettige meevaller. Goh, slechts een keer eruit om te plassen. Wat een heerlijke ervaring. Dus hedenochtend fris en fruitig weer op! Nee dus. Wankelend en me aan alles wat los en vast stond vasthoudend meldde ik me in de huiskamer. Spuiten en slikken, het dagelijkse pré-ontbijt ritueel, en een hele dag lag voor me klaar. De zon scheen.
Zo’n dag dus. Een dag om niet aan je voorbij te laten gaan. Nou, weet je wat, ik ga nog heel even, heel even maar, echt waar, op het bed in de woonkamer liggen. Heel eventjes. Ja, geloof ik het zelf. Ik lag nog niet of ik was alweer in diepe slaap. Beetje jammer. De hele dag trok aan me voorbij terwijl ik lag te slapen. “Ja, eten!” Eten, doe normaal. Hoe laat is het? Oh, over zessen al. Damn! Had ik zo lang liggen slapen? Ja, ik had zo lang liggen slapen.
Lekker; een preischotel als ontbijt. Het eten op, Agnes naar Den Haag voor een lezing van minister Timmerfrans, de kinderen elders en alleen was ik. Rustig. Wakker. TV waar geen reet op is aan. Weer spuiten en slikken.
Van al dat eten en drinken had ik dorst gekregen. Gelukkig kunnen we nog steeds naar de koelkast lopen om er iets te drinken uit te pakken. Nou, doe eens gek. Er lag een nieuwe, nog niet aangebroken fles cola in de koelkast. Voor deze keer dan. Eigenlijk drink ik alleen maar cola als ik misselijk ben. Ik pak de fles van het rek en begin de dop eraf te draaien.
En dat is nou precies waar de ellende met petflessen begint; je pakt de volle fles die goed stevig aanvoelt. Dat is echter maar schijn. Met dank aan de linkse milieulobby. Du moment dat je de dop van de volle fles schroeft verandert de fles in een soort slap en vormeloos geheel. Omdat er niet genoeg PET in de fles zit. En dat vind ik pet. Met enig geluk en blijkbaar toch nog werkende reflexen wist ik te voorkomen dat de inhoud van de petflessen op de grond zou belanden.
Van die kleine dingetjes waar ik me vreselijk aan kan ergeren.