Opa

>

Het was weer zo’n dag waarvan ik denk:”Was ik er maar heel even niet.” Slecht geslapen, dan in het ene bed en dan weer in het andere. En dan ‘s morgens wakker worden met hysterisch gekrijs, gescheld en ruzie. Ik vraag al maar niet meer of dat niet anders kan. Nadat de prikmevrouw van STAR weg was, ben ik maar weer in bed gekropen. Oordopjes in en m’n Walkman op maximaal volume. Liever een CD-tje van de Bloodhound Gang dan dat eeuwigdurende gezeik.
Toen de rust was weergekeerd omdat een van de schatjes het pand had verlaten ben ik er uitgegaan. Boodschappen doen. Hadden we iets gemist of zo? De parkeergarage bij de Goembo was afgeladen vol. Waren de drie dolle dagen van de macroneuroleptischecobiowinkel begonnen? De salviazaadjes en hongeroedeemgraspolletjes en andere zaken in de ramsj gegooid? De hilarisch geteelde tropische keuterboertjesvriendelijke kolieknoten in de uitverkoop?

‘De Tuinen’ heet die zaak. Waarom? ‘Verschroeide Aarde’ zou beter passen. Er lopen ook meestal van die uitgemergelde en chagrijnige types rond. Ja, die sterven natuurlijk van de honger er kijken met jaloerse ogen naar de mensen die wel met een rijkelijk met voedingsmiddelen volgestort winkelwagentje de Goembo uit komen; Op weg naar de parkeergarage nog even halthoudend bij de ‘Kippie’ en de slijter.
We zouden het nooit weten want Agnes zette direct koers richting Appie. Die winkel vind ik ook leuker want dan mag ik bliepen. Zelfscannen. Eigenlijk is het om dol van te worden. Steeds meer mensen gaan bliepen bij de Zaanse grootgrutter. Bliep, bliep, bliep… Ben ik nou boodschappen aan ‘t doen of ben ik in een spelletje ‘Pacman’ terecht geraakt? Is het de bedoeling dat je met je wagentje zoveel mogelijk vakkenvullende jongeren omver kegelt?

Gekkenhuis. Snel nog even langs de HEMA voor batterijtjes. Die in de afstandsbediening van m’n neurostimulator hadden het opgegeven waardoor ik dat ding niet aan kon zetten. Of uit. Harder of zachter. Whatever.
Snel naar huis. Agnes nog even knutselen. Ik even uitpuffen. Agnes daarna koken. Met haar beste kookbeentje naar voren. Iris en Meggie hadden gereserveerd. Met kleinzoon Tygo natuurlijk. Dan kan ik me weer helemaal de trotse opa voelen. Dat maakte m’n ‘ik baal van mezelf-dag’ weer goed. Na het eten met een ijsje toe en de koffie met taart vertrokken de meiden met tegenstribbelend want ik wil bij opa en oma blijven kind richting huis. Gezien er geen xxxxx op TV bleek te zijn en ik inmiddels toch wel moe was, ging ik lekker naar bed. Nog even deze post typen.
Agnes vroeg waarom ik nou nooit eens iets over haar schrijf. Is dat zo? Oké, doe ik dat morgen. Ik zeg alleen maar:”Be careful what you wish for.”