Ontdek je plekje

17 oktober 2014 0 Door robzter

IMG_1008.JPGWat een mooie dag. Agnes stond dan ook te springen om iets te gaan doen. Ja, ik mocht eerst nog wel een boterham en een bakkie oprotkoffie. Maar wel snel. ‘Waar wil je heen?’ Waar ik heen wil? Uhh… Ja, dat lag eraan wat we daar waar ik heen wilde zouden gaan doen. Een beetje toeristisch rondhangen en foto’s maken. Brielle dan maar. Lekker naast de deur en een rijkdom aan historie. Geuzen en zo. Een landvoogd die zijn bril verloor, martelaren. Noem maar op. Oude pandjes, pittoreske grachtjes en een hufter in een P.C. Hoofttractor die vond dat ik levensgevaarlijk op straat stond terwijl ik een plaatje probeerde te schieten. Sjaggerijn! Ga lekker je eigen humeur verzieken en niet het mijne. Op zo’n mooie dag.

Ja, ik zit eindelijk weer wat beter in m’n vel. Zo goed dat ik me in een gesprek over dokters en ziektes en rare aandoeningen liet ontvallen dat ik bijna nooit ziek ben. Nee… Ik was lekker gezond. Lachten ze me nou uit? Potverdikkie! Ja, wat kom ik nou bij de dokter? Nou goed. Laatst nog was ik bij onze huisarts. Voor de volgende steenpuist. Leuke vent. Een liefhebber. Hij wilde mij er net iets te graag zelf het mes inzetten. Vooruit dan maar. Had hij ook z’n pleziertje. Naar de behandelkamer. Behandelkamer. Mishandelkamer dekt de lading beter. Er zijn me daar ooit al eens twee teennagels uitgerukt.
Maar goed, dat was ooit. Nu de steenpuist. Terwijl de dokter en zijn assistente zich voorbereidden op de ingreep keek ik eens opzij naar de verzameling reclameartikelen op de plank. Artsen worden bestookt met die rommel. Onder de soms wat curieuze artikelen bevond zich een oranje kartonnen doosje. Dit doosje:

IMG_1007.JPG
Grappig toch. Een beetje ongepast wellicht, maar wel leuk. We konden er in elk geval wel om lachen. En wie het laatst lacht, heeft de grap niet begrepen. Dat was de assistente. Die eerst niet begreep wat een ‘doosje’ was en na uitleg en nog harder lachen dacht dat het om haar doosje ging. ‘Nee muts!’ De stemming zat er gelijk goed in. En verdween even snel bij de verdovingsprik. ‘Au!!’ En wat ‘LUTS/BPH is? Geen idee. Doe maar googelen. Vast iets engs. En pijnlijk waarschijnlijk. En vast ook iets wat ik er ook nog gratis bij zal krijgen ergens gedurende het ziekteverloop. Hypochondrisch? Welnee joh. Doe niet zo raar.
Meer rare belevenissen en vreemde anekdotes volgen. Maar nu eerst slapen. En morgen gezond weer op.