Nattigheid

Nee, nou breekt me de klomp! Jarenlang ben ik op een vochtbeperkt regiem en nu laat de dokter weten dat ik juist meer moet drinken. Minstens twee liter per dag. En dat net op een dag dat de Spa Rood op is. Verdorie nog eens aan toe zeg. Bier zal de bedoeling niet zijn. Niet dat ik bier in huis heb, maar voor het idee. Melk dan. Gezond en toch lekker. Maar twee liter per dag? Waar laat ik dat? Morgen dan maar een flinke hoeveelheid bubbelend bronwater inslaan.

Inderdaad, vraag me niet hoe het kan, na m’n transplantatie ben ik helemaal verslingerd aan het spul. Maar twee liter? In de aanloop naar en ook na m’n transplantatie stond ik op een vochtbeperkt regiem. En daar had ik toch een moeite mee. De hele dag snakte ik naar iets te drinken. Anderhalve liter per dag lijkt veel maar ik vond het heel weinig. Te weinig zelfs. Wanneer ik langs een fontein of zoiets kwam, liep het water me in de mond. Of juist niet.
Op een bepaald moment kwam die vochtbeperking wel in m’n systeem te zitten. Waar het nu dus weer uit moet.
Ja, en nu dus meer drinken. Blijkbaar ben ik steeds toch wat ondervuld. Dat is dan weer niet goed voor m’n nieren. Die het toch al niet makkelijk hebben. We moeten dus maar een voorraadje bronwater aanleggen.

En dan nu! Iets heel anders. Zoals. Krijg ik vanmiddag een PvdA-collega van Agnes aan de telefoon.
Zij: ja ik ken je niet, maar ik begrijp dat je erg ziek bent.
Ik: Nou ja, ik ben eigenlijk terminaal ziek.
Zij: Ja, maar ze kunnen tegenwoordig zoveel behandelen. Toch? – Wat begrijp je niet aan ‘terminaal’. Spreek ik Spaans of zo? Misschien eens een cursusje sociale vaardigheden of zo? Lijkt me een goed plan. –
Ik: Ja, maar mij niet. Ik ga gewoon dood.
Zij: …

Er werd me nog net geen ‘beterschap ‘ toegewenst.

Geweldig. Weer iemand op stang gejaagd en met de mond vol tanden gezet. Ja, als je zo dom reageert ben je voor mij. Soms is ziek zijn wel leuk. Blijven lachen tot de dood er een eind aan maakt. Moewahahahaha!