Lontong

29 juli 2014 4 Door robzter

20140730-010854-4134733.jpgDruk, druk, druk! Morgen is het meisjeskind, Jirina, jarig. Mijn rol op deze feestelijke dag is de catering verzorgen. Koken. Het gebruikelijke menu. Lontong met saté en aanverwante etenswaar. Koken betekent dat er boodschappen gehaald moesten worden. Eerste stop; de toko. Voor lontong dus. Die op de counter lag uitgestald. Naast de samballen en zo. Twee zakjes wilde ik hebben. Geen drie, want ik houd altijd over. Agnes pakte de twee zakjes en gaf ze aan de roomblanke verkoopster. Noem me ouderwets maar in een toko werken geen Hollandse blommen. En daar is een reden voor. ‘Uhh… mevrouw… wat is dit?’ Pardon! ‘Wat dat is? Dat is lontong.’ Het bleef donker op zolder. Afrekenen lukte nog wel. Twee euro. Zo dan! Om met Kniertje te spreken:’De lontong wordt duur betaald.’

Heel bijzonder. Totaal flabbergasted vervolgden we onze weg naar de Goembo. Voor de rest van de verjaardagsinkopen. Omdat ik, hoe kan het ook anders, was vergeten een boodschappenlijstje te maken, werd het een chaotisch bezoekje aan de super. Niettemin had ik aan het eind van deze onderneming toch al m’n spulletjes in de tas. Dacht ik dan toch. Op naar huis. Op naar het avondeten. Zo laat was het inmiddels wel. Heel onze strakke dagplanning was in duigen gevallen. Voor het gemak ben ik even vergeten wat we nu ook alweer gegeten hebben. M’n hersenen spelen spelletjes met me. Niet grappig.

20140730-013308-5588669.jpgJa, thuis. Oh ja, even heel iets anders. Anders vergeet ik het straks weer. Weet iemand wat dwergen eten? Gewoon voor het geval je een dwerg op bezoek krijgt. Of misschien heb je er zelf wel één. Dat zou toch kunnen. Ik verbaas me nergens meer over. Nou? Nee, geen krielaardappeltjes met Parijse worteltjes. Nee. Ze eten konijnenvoer. Nee… ik maak geen grap. Het is heus waar. Je gelooft me niet? Nou kijk dan maar eens goed naar de foto hiernaast. ‘Dwerg/konijnenvoer. Nee, ik wist het ook niet. Een soort Moermandieet. Of was dat met duivenvoer? Weet ik veel. Ik en dieeten. Dat is geen klik. En zeker niet met duivenvoer. Met borrelnootjes… Oké, daar valt over te praten. Niet met de cardioloog, nee. Maar dat is geen diëtist. Maar volgens mij val je hartstikke af als je slechts een handje tijgernootjes per dag eet. Het Oosterboerdieet. Gat in de markt.

Maar dat terzijde. Gekookt moest er worden. In elk geval wilde ik de mise en plâce zo uitgebreid mogelijk voor elkaar hebben. Het snijwerk, eieren koken en de saus voor de sambal telor klaar hebben. Bijna had ik het ook gered. Maar helaas: te moe. De saus mislukte jammerlijk. Echt ranzig was het. En het smaakte ook niet lekker. Voordat ik me weer in de peilloze diepte van alweer een depressie zou storten, zei Agnes me maar te stoppen. Er was niet veel overredingskracht voor nodig. Er was wel wat af, dat scheelde. Inmiddels was het zweet me ook aan alle kanten uitgebroken, dus vooruit dan maar. Morgen verder. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Nog een beetje TV kijken, deze post tikken en zo slapen. Ik ben een beetje op nu.