logeerpartijtje

Goedemorgen allemaal.

Voor onze trouwe lezers maar gelijk een vroege update:Ik weet dat er inmiddels veel mensen iedere dag even kijken of er al nieuws is omtrent  Rob.
Wat is het toch fijn dat we tegenwoordig iedereen op deze manier op de hoogte kunnen houden.

Gisterenavond was Caroline, Jari en Ma oosterboer op bezoek, en Caroline had voor een weeshuis sushi meegenomen.
Jammer ben vergeten een foto te maken, dus hebben met zijn allen van de sushi en elkaars gezelschap zitten genieten.
En geloof het of niet het was gewoon echt gezellig, jawel ook in een ziekenhuis kan het gewoon gezellig zijn, of komt het door de gezellige mensen aan het bed 🙂

Rob heeft de avondmaaltijd maar niet eens naar binnen laten komen de sushi zag er echt aantrekkelijker uit.
Gisteren is ook de dietiste geweest omdat hij toch echt te weinig eet……dat komt omdat het eten hier niet voor menselijk of dierlijke consumptie geschikt is zei hij.
De dietiste zei dat er echt wel mensen waren die het eten daar lekker vonden, nou zei rob misschien moet je dan eerst eens kijken wat ze thuis te eten krijgen 😉

Maar het grote gevaar lijkt wel geweken, gisteren is er weer een afstotingsmedicatiespiegel (leuk woord voor scrabble) gemeten.
De spiegel bepaling over de hele dag was helaas fout gegaan dus die moesten ze vandaag overnieuw doen, maar ze hadden drie metingen en die waren in ieder geval te meten.
Ik ben zo opgelucht en blij.

Vandaag mag ik van Marleen (een schat van een zuster is dat) een nachtje logeren, rob en ik hadden dat gevraagd omdat de kids een dagje naar biopa gaan.Eerst toch niet, toen weer wel, toen weer niet…..maar nu toch wel.
Als er een spoedopname komt moeten we wel verkassen maar dat maakt niet uit, fijn om een avondje niet naar huis te rijden, en gewoon even lekker samen tv te kunnen kijken, even lekker kletsen in het donker, en misschien slaapt rob dan ook gewoon eens een nachtje goed.

Niet alleen marleen is een schat hoor, de avondzuster van gisteravond is ook een schat (vergeet haar naam steeds) die neemt iedere dienst ruim de tijd om even een praatje met ons te maken, vraagt niet alleen “hoe gaat het meneer Oosterboer” maar neemt ook de tijd om te luisteren als rob dan antwoord hoe het gaat.
Ook toen rob verleden week zo depressief was, en hij niet anders dan kon huilen heeft ze zeker een half uur bij hem gestaan en gepraat.
Ik zei haar dat ze de eerste in drie weken was die echt de tijd nam , ons dingen uitlegde en waar we vragen aan konden stellen.
Ze bestaan dus nog wel dat soort plegen.
maar moet zeggen dat die hele jonge dingen liever in de zusterpost zitten en het eigenlijk vervelend vinden als je belt of iets wilt weten.
“we komen zo bij u” om ze vervolgens nooit meer terug te zien gebeurd regelmatig bij dit soort plegen.
Jammer, maar misschien wordt ik ook wel gewoon oud.

Ooit was ik ook zo,n jonge pleeg, zouden ze dat over mij ook gedacht hebben. (kind je komt net kijken 🙂 )

Nu nog even kijken of ik Iris en/of erick (c of k, ik weet het nooit dus altijd goed met ck) te pakken kan krijgen om ons blafbeest vanavond even uit te laten.

Het leven is ondanks alles goed…..