Komkommertijd

12 juli 2013 0 Door robzter

komkommertjeNou, was dat wat. Dacht ik lekker aan m’n weblog te knutselen en wat schrijven. Het schrijfgedeelte was al klaar en tamelijk goed gelukt. Het had misschien wat vileiner gekund. Maar ach, het ouder worden, geholpen door het een en ander aan psychofarmaca, heeft me wat milder gemaakt. Maar zo af en toe komen er gewoon van die boosmakertjes langs. Ik vond het gisteren al niet zo’n fijne dag en toen ging zich er ook nog een huisdier tegenaan bemoeien. Oké, een beetje eigen schuld was het wel. Druk bezig, en ook nog geholpen door Agnes, mijn eigen ICT-afdeling, stond de backside van de site op drie apparaten open. Agnes was bezig, ik was bezig en… wat? … Er was nog iemand bezig. En wat die deed, sloeg helemaal nergens op. Verbazing alom. Hoe kon dat nou? Ja, was de kat, dat harige downmormel, op het toetsenbord van de laptop op tafel gaan zitten. Fuckbeest!
WTFOMFGBBQ! Zoveel activiteit op de server vonden de filters van m’n webhoster verdacht. Daarop ging m’n blog uit de lucht. Om afgelopen nacht pas weer online te komen.
Het zat dus wat tegen. Tot overmaat van ellende bleek ook de doodgereden wolf, waarover een soort oproer ontstond over in welk muggepoepje op de Nederlandse kaart het dier nou de geest had gegeven, een grap van een stel melige moelanders te zijn. En ja, dan sta je als boswachter natuurlijk behoorlijk voor aap. Zei ik riffaap? Nee toch? Nee, dacht het niet. Wat een teleurstelling. Is er nou tegenwoordig niks meer echt? En als ik die boswachter was, ging ik maar solliciteren bij de padvinders. Heel veel verstand van zaken heeft de beste man niet. Die kan nog geen Cockerspaniel van een parkiet onderscheiden. En dat mag dan met een pistool door het lommer rondbanjeren. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Trouwens, er is maar één echte boswachter! Ja,die!

http://www.youtube.com/watch?v=OHHmtPFJvXA&width=400&height=250

Het is dus weer komkommertijd. Onzinnig nieuws, open deuren onderzoek et cetera, et cetera. Mooie tijd om geen kranten meer te lezen. Maar wat dan wel? Ik zou het niet weten. Ik wil het ook niet weten. M’n agenda is toch te vol om leuk te zijn. Mensen en bedrijven bellen, iemand heeft verzonnen dat ik ergens volgende week om acht uur ‘s morgens een afspraak met iets psychiatrisch heb, – Oh ja, moet ook nog een t-shirt maken. – een nieuwe orthese aan laten meten en ga zo maar door. Ik vermaak me wel.
Zo dadelijk ga ik nog even een boodschapje doen. Op de scooter. Misschien vind ik nog wel een bijzonder dier langs de weg. Een aangereden zeboe of zoiets. Wat dan later een grap blijkt te zijn van een illegale Keniaan. Die kunnen ook gevoel voor humor hebben hoor. Zo zijn ze erg goed in belletje trekken. Zie ze maar eens in te halen met de mattenklopper in je hand. Zelf trek ik alleen maar belletje in flatgebouwen. Dan bel ik aan bij een bejaarde op de twaalfde verdieping zodat ik op m’n gemak weg kan wandelen.
Komkommertijd, je ontkomt er niet aan.