Klaar
Nou, zo, dat hebben we dan ook maar weer gehad. Alle oranje pruiken, petten en andere voetbalparafernalia kunnen weer terug naar zolder of de kelder. De kliko is natuurlijk ook een optie. AH kan die zeikhamsters weer terug in de dozen stoppen en ze opsturen naar een arme kindertjesland naar keuze. Iedereen weer gewoon naar het werk. Geen dubieuze ziekmeldingen of kleuterscholen die een uurtje later beginnen. Zou iemand eens kunnen berekenen wat de economische schade van zo’n voetbalfeestje is? Op TV zie je volwassen mannen tranen met tuiten huilen. Doet eens even normaal. Nederland op z’n gekst.
Naar wat ik hoor zeggen was het ook nog eens een slappe partij. En tegen het juichen van Koningin Maxima is natuurlijk ook geen kruid opgewassen. Ja, natuurlijk zei Hare Majesteit dat ze zou juichen voor het Nederlandsche team. Wat kon ze anders. Gezeik met Wilders om haar dubbele paspoort en dan ook nog voor Argentinië juichen? Dat toegeven had niet opportuun geweest. Vandaar.
Zelf heb ik geen bal van de wedstrijd gezien omdat ik al in m’n bedje lag. Want moe en vooral geen zin in voetbal. Nou, en toen kreeg ik het. Kotsen, koorts, zweten. Het complete pakket. Net als de vorige keer. Alleen hield ik mezelf dit keer voor dat ik niet naar het ziekenhuis zou gaan. Ja, ik ben Gekke Henkie niet! Zeker weer bijna acht uur op de SEH hangen. Dacht het niet. Daarbij, eigen plee is goud waard. Even de nacht door zien te komen. Het werd alsnog een wake waarbij geen lichaamsopening, tot aan m’n zweetklieren toe, zich onbetuigd liet.
Maar goed, ik heb het overleefd. – Dat klinkt weer lekker dramatisch. – ik ben er weer helemaal klaar voor. Nou ja, helemaal. Vandaag maar eens even rustig aan en een beetje moed verzamelen. Ik weet wel wie er vanavond heel vroeg naar bed gaat. Moi! Hopelijk lekker slapen.
Maarrrr… Ik had het dus over de niet gehaalde finale van het WK2014. De goden zijn gedankt. Geen gesloopte binnensteden, gezonken particuliere woonarken, geen leeggeplunderde winkels. Steeds als het een of andere cluppie of het Nationaal Elftal iets bereikt lijkt het wel of er een burgeroorlog gaande is. Wat denk je wat een busje ME’-ers vandaag de dag kost? Heel veel denk ik zo maar. En met één busje red je het niet.
Loslaten dat gevoetbal. Tijd voor de echte athleten. Tijd voor de Tour de France. Maar wie zie ik daar plots in beeld verschijnen? Juist, hem ja. De Martosaurus Smeetzilla. Die zou de NOS toch kaltstellen? Lekker met z’n truien en boeken, die hij nooit allemaal gelezen kan hebben, in z’n bibliotheek z’n laatste dagen doorbrengen. Die verhalen hebben we toch allemaal al dertig keer gehoord en gelezen. Mee in die dozen met hamsters die man. Als het om arrogantie gaat kunnen Louis en Mart zich prima meten. Allebei in een doos. Hopla!
Dat maakt een potje voetbal en de titanenstrijd op het smalle rubber een stuk leuker. Helaas, het sport- en het voetbalwereldje zijn niet perfect. En Wimbledon had ik al gemist toch? Komt er nog meer dit jaar? Geen Olympische Spelen in Turkmenistan of zo? Mooi. Kan ik me rustig op het fietsen storten. Vanaf de bank. M’n eigen fiets staat nog steeds gedeeltelijk onttakeld in de berging.
Nou, dat was het voor vandaag. ‘Prettige wedstrijd’, zeg ik maar.
Ja Rob, we kunnen weer over tot de orde van de dag. Fietsen kijken. Dat is soms afzien daar, maar doen ze zelf en worden ze voor betaald. Welterusten voor vannacht .ik hoop een betere.