Kick in the ass

Nou, daar gaat ik dan weer. Gisteravond naar ‘Wigwam’ van Youp van ‘t Hek zitten/hangen/liggen/staan kijken. Vanochtend direct twee verschillende sokken aangedaan ook. Niet zozeer vanwege die kleine grachtengordelcabaretier. Alle sokken, zowel dames als heren, zitten nog in een doos. Door elkaar. Dat ook nog eens. We hebben toch al gauw 100 onparen. Zolang we geen korte broeken dragen, gaat dat best goed.
Maar hoe moet dat straks van de zomer? In de ene sandaal een zwarte Pumasok en in de andere een witte Nike?

Hoe dan ook; het stukje over terminaal zieke vriend Joris, daar kon ik wel wat mee. Ontroerend en oh, zo waar. Wat moet je nog als je weet dat niet lang meer te leven hebt? Mag je dan niet meer lachen met je beste vrienden en vriendinnen? Als dat zo is dan ga ik liever niet dood. Maar die beslissing is me resoluut uit handen genomen en er wordt haast mee gemaakt. Dus, lieve nabestaanden, doe mij straks maar gewoon twee paar verschillende sokken en doe dat zelf ook.
Begrafenissen en crematies. Ik moet er eigenlijk eens wat voor regelen. Voor die van mij dan. Muziekjes, een leuk thema, een videotoespraak. Die dingen. Ik weet nog maar één ding. Wil er asjeblieft iemand verkleed als Magere Hein, The Grim Reaper, compleet met zeis, komen. Het enige wat hij moet doen is stil in een hoekje staan. Doodstil.
Een beetje dagdromen. Dat mag toch? Ik doe het gewoon. Al lijken het dan een beetje rare dromen. Alles voor een prettig uiteinde. Een dromer ben ik altijd geweest. En dat wilde ik eigenlijk wel zo laten. Te oud en te weinig tijd om nog te veranderen. Verspilde energie en vergeefse moeite. Aan mij heb je ook niets.

Zoals het nu is, begin ik een beetje uit m’n lethargie te geraken. Ik probeer mezelf in elk geval een beetje een schop onder m’n kont te geven. Meer naar buiten, als is het dan met m’n miniscootmobiel, nou ja, m’n blog weer eens vullen. Af en toe koken. Het is niet veel maar wat mij betreft is het een beginnetje. Weer eens kijken wat ik wel kan in plaats van zeuren over wat ik niet meer kan.
We gaan nu de hond uitlaten voor het donker is. Interessant toch? Niet? Nee niet echt maar om de hele avond nutteloos en lusteloos op de bank te hangen… Daar heb ik ook geen zin in. Die hond eigenlijk ook niet nu ik er over nadenk.