Juli

Donderdag 22 juli

Zoals bij velen inmiddels bekend heeft Rob een hartinfarct gehad.
Dit infarct blijkt van zeer ernstige aard te zijn.
Een gedeelte van zijn hart is afgestorven en zal niet meer kunnen werken.

Hij is met de ambulance eerst naar het Ruwaard ziekenhuis gebracht in Spijkenisse.
Van af daar is hij al snel met de ambulance naar het Erasmus MC (voorheen Dijkzicht),
afd. Thorax centrum in Rotterdam gebracht.
Met veel moeite en complicaties is hij daar op IC behandeld.
Tijdens het dotteren kreeg hij een hart stilstand en hebben ze hem ook moeten beademen.
‘s Middags werd zijn toestand eindelijk stabiel, wat je tenminste stabiel kunt noemen.

Hij ligt aan de beademings apparatuur en hart bewaking.
Ademen doet hij op dat moment niet zelf.
Hij wordt ook constant in slaap gehouden. Dit om hem rustig te houden.
Anders trekt hij eventuele slangen en sensoren los.

Via zijn lies is een katheter met een klein ballonnetje in gebracht.
Dit ballonnetje loopt iets eerder leeg dan dat het hart pompt waardoor het hart ontlast wordt.
‘s Avonds is hij nog erg onrustig en wordt in een iets diepere slaap gebracht.

Sandra wijkt niet van zijn bed en ziet er erg moe uit.
Ook ‘s nachts blijft ze constant bij hem.
In de wachtkamer blijven de ouders van zowel Rob als Sandra slapen.

 

Vrijdag 23 juli

Weinig verandering, situatie blijft kritiek, maar hij is toch al weer een dag verder.
Rob wordt nog steeds in slaap gehouden.
Een periode van 24 uur is een zeer kritieke periode.
Hij heeft iets koorts, 38,2 later naar 38,7. Maar de arts zei dat 39 ook veel voorkomt.
Later zakt dit weer naar 38,2
De doktoren leggen uit aan de familie wat nou eigenlijk de situatie is.
Dit doet toch wel het beetje hoop dat er is vervliegen.
Iedereen is aangeslagen, hoe komen we hier weer uit.

Familie van Rob en San komen en gaan.
Ook vrienden komen sterkte wensen.
Iedereen schrikt toch wel van de situatie.
In de wacht kamer wisselen de emoties elkaar af.
Iedereen verwerkt het op zijn manier.
Er zijn leuke en gezellige momenten.
Er zijn zeer emotionele momenten.
Bedenk dat Rob ook de boel wel aan elkaar zou praten met zijn grapjes.

Vanavond blijven de ouders van Rob slapen.
Ik blijf ook slapen, voor het geval er opeens veel gebeld moet gaan worden.
Gelukkig is dat niet nodig.
De verpleegster brengt een ontbijtje, goh wat lief.
Ik wacht tot er wat meer visite is en ga zelf naar huis.

 

Zaterdag 24 juli

‘s Avonds weer terug.
Niet al te veel veranderingen.
Weer praatje met de doktoren gehad.
Er is een klein beetje hoop gecreëerd doordat er mogelijkheden zijn om nog wel iets uit te proberen.
Dus opgeven is er nog niet bij.
Rob is een jonge ‘gezonde’ vent.
Daar willen de doktoren voor vechten.
Ook de verpleegsters zijn zeer behulpzaam met informatie.
Sandra komt iets tot rust, fijn om te zien.

Zondag 25 juli

Ook de doktoren hebben rust nodig.
Er verandert weinig.
Af en toe is het in de wacht kamer gewoon gezellig.

 

Maandag 26 juli

Men heeft wat meer uitleg over de nacht van woensdag op donderdag gegeven.
In de operatie kamer heeft Rob direct een ‘roesje’ gekregen.
Zelf heeft hij dus niet veel meegemaakt van de behandeling.
Hij was ook te ziek om bewust iets mee te maken.

Tijdens de behandeling moest hij braken en kwam dit waarschijnlijk in zijn longen.
Tegelijk traden ademhalings problemen op. Dit door decompensatie van de longen.
Tijdens dotteren is hij geïntubeerd (beademd met luchtslang).
Dit ging moeilijk i.v.m. de luchtslang.
Ook trad een hartstilstand op en is hij gedefibrilleerd.

Bij een hartinfarct komen enzymen vrij.
Bij een klein hartinfarct is dit meestal 1000 á 1200, bij Rob was dit 17000.
Wat dus duidt op een zeer zwaar hartinfarct.

Er is wat uitleg van de doktoren.
Vandaag wordt een medicijn voor het hart afgebouwd en een ander toegediend.
Het tweede medicijn voor het hart is wat minder sterk.

In de lies streek zat 2x een infuus.
Deze zijn verwijderd. Dit i.v.m. infectiehaarden.
In de hals slagader is een nieuw infuus geplaatst om de andere te vervangen.
Ook is een long ontsteking geconstateerd, het is niet bekend waar dit vandaan komt.
Hiervoor wordt een bredere antibiotica ingezet.

 

Dinsdag 27 juli

15:15h

2 doktoren komen uitleg geven over de situatie.
Er is een echo van het hart gedaan, iets met bubbeltjes.
Hierdoor kon een nieuw beeld van het hart verkregen worden.
Er is ook een kleine vooruitgang.
Er schijnt iets meer bloedtoevoer naar bepaalde delen van het aangetaste hart te zijn.
De pomp met het ballonnetje in de slag ader bij het hart wordt vandaag afgebouwd.
Rond 16:00 was dit 1x per 8 hartslagen.
‘s Avonds bleek het ballonnetje verwijderd te zijn. (klinkt goed)
De antibiotica wordt gestopt, zodat bacteriën nu de kans krijgen om te groeien.
Is nu niet mogelijk omdat er antibiotica gebruikt wordt.
Nadeel is dat ‘s avonds zijn koorts rond de 39,4 zit.
De ademhaling blijft ondersteund worden.

De situatie blijft zorgelijk, maar met een positieve lijn.

 

Woensdag 28 juli

23:30h

Vandaag weinig verandering.
Vanochtend was alleen de koorts gezakt. Was 38,4.
In de avond was de koorts weer 39,4. Best wel weer hoog.
Maar Rob zijn toestand is stabiel, maar nog steeds zorgelijk.

 

Donderdag 29 juli

Weinig verandering.
Sandra slaapt ‘s nachts in het zusterhuis.
Is beter dan in een stoel naast Rob zijn bed.
Elke nacht slaapt er wel iemand bij haar.
Zaterdag slaapt ze waarschijnlijk thuis, maar overdag is ze bij Rob.
Gelieve niet te bellen, ze heeft haar rust hard nodig.

 

Vrijdag 30 juli

14:12h

Vandaag is er een echo gemaakt van zijn buik en van zijn hart.
Buik zag er goed uit.
Hart had iets meer activiteit sinds de vorige echo.
Men blijft bezorgd om de koorts waar ze maar geen antwoord voor kunnen vinden.

 

Zaterdag 31 juli

18:44h

Een reactie van Sandra;

Aan alle lieve familie, vrienden en bekenden.
Ik wil jullie bedanken voor al jullie steun de afgelopen dagen.
Door deze steun geven jullie mij en de meiden de kracht om door te gaan!
Wij leven momenteel in een soort roes en via deze weg wens ik iedereen
alle liefs en ik hoop dat ik nog wat langer op jullie kan steunen.

Sandra

Rob reageert vandaag wat meer op praten.
Als je naast hem staat en je zegt iets doet hij soms zijn ogen open.
Je merkt dat dit veel moeite kost en hij houdt dit niet lang vol.
Hij kijkt je niet echt aan, daarvoor ligt hij nog in een te diepe slaap.

We blijven hoop houden, maar het blijft kritiek.

Bezoek regeling:

Het medisch personeel heeft ons er al meerdere malen op gewezen dat het
bezoek zich aan de bezoekregels moet houden.
Dit betekent dat (met uitzondering van Sandra, de kinderen, ouders, broer en zussen)
iedereen tussen de volgende tijden welkom is:
‘s ochtends van 10:00h tot 12:00h en
‘s middags van 15:00h tot ‘s avonds 20:00h.
Buiten deze bezoekuren moet het zeer rustig zijn.
Dit is belangrijk voor het herstel van Rob, maar ook voor de andere patiënten.

Verder lijkt de hoeveelheid bezoek te pieken op verschillende momenten van de dag.
Het is belangrijk, voor de rust op de intensive care en voor die van Sandra, dit
ook wat meer te verdelen over de dag. We willen daarom vragen aan iedereen die
langs wil komen eerst even contact op te nemen met ons. Zodat wij dit alles
kunnen verdelen over de bezoekuren.

We rekenen op jullie begrip en medewerking.
Namens Sandra en de kinderen.

Peter den Tuinder & Renate Dijkxhoorn