hereniging
Jeetje dat was moeilijk de afgelopen dagen, rob werd zieker en zieker.
iris en ik begonnen ons flinke zorgen te maken en hebben dat gisteren ook maar eens naar elkaar toe uitgesproken…..stommertje spelen kunnen we allebei goed 🙂
Moeilijk was ook we al een paar dagen aan het mailen waren met erwin, de man van meggie.
iris erwin en ik vonden dat het lang genoeg geduurd had.
Rob had meggie een jaar of 3,5 geleden voor het laatst gezien, het feit dat hij twee van zijn drie meiden niet meer zag, doet hem al jaren heel erg veel verdriet.
het ziek zijn van rob maakt je weer meer bewust van hoe kwetsbaar zijn gezondheid is.
En je moet voorkomen dat er een moment komt dat spijt te laat is.
Het is soms in het leven niet belangrijk wiens schuld zaken zijn, wie er wat fout heeft gedaan, wie er wat anders had kunnen doen.
Trek een streep, kijk naar voren, kijk naar wat je elkaar te bieden hebt, en vooral kijk naar hoe belangrijk je voor elkaar bent, al is dat soms zo moeilijk toe te geven.
Het weerzien van rob en meggie was mooi, emotioneel……en jawel opa zag eindelijk zijn kleinkind.
Een mooi geschenk al zeg ik het zelf.
Rob was blij, meggie was blij.
Voor mij een kennismaking met meggie, erwin en tygo.
Het was wat mij betreft gewoon “goed”……ik hoop dat we ze dan ook gewoon genoeg blijven zien in de toekomst, maar daar ga ik wel van uit.
rob zag er goed uit vanmorgen.
Het is geen afstoting, maar wat het wel is, is dus nog een groot vraagteken.
Volgende week krijgt hij in ieder geval een catheterisatie, en verder weten we eigenlijk nog niets.
hoop vanmiddag nog een arts te spreken en wat meer te weten te komen.
Ik moet zeggen na deze dag voelt het even als een opluchting, een wat betere rob, en een leuk begin van de dag.
Straks komen caroline en Ma oosterboer op bezoek, ook altijd gezellig.
ik vind het maar jammer dat de familie allemaal zo ver weg woont, en we niet altijd de middelen hebben om de auto te vullen en er heen te gaan.
want eerlijk is eerlijk, ik heb een hele leuke schoonfamilie.
zo zie je maar, het kan soms zo meezitten 😉
Vanmiddag om vier uur weer present bij het heertje en jawel hij zat nog redelijk fier in zijn bed.
de eerste kaarten gaan nu binnenkomen, waarvoor dank.
De arts kwam al snel even met ons praten.
Rob heeft nu andere zwaardere pillen gekregen om die hartritme stoornis onder bedwang te krijgen, maar hij is behoorlijk hardnekkig.
Ze hadden vandaag de uitslag van het volledige biopt (er zijn twee soorten afstotingen en de tweede soort vergt wat meer onderzoek) en het is geen afstoting, ondanks dat hij er alle verschijnselen van had.
De Medicatie die hij nu krijgt moet een aantal dagen inwerken voor ze kunnen zeggen of het werkt om de ritmestoornis eronder te krijgen.
Maandag krijgt rob een catheterisatie, dit om te kijken of er toch ergens een vernauwing zit wat er voor zorgt dat het hart nu zo doet als het doet.
Ook krijgt hij van de week nog een echo, hiermee kunnen ze kijken of er schade is aan het hart en zoja of die schade blijvend is.
Als de pillen die hij nu krijgt goed ingewerkt zijn willen ze hem evt van de week nog een keer cardioverteren, dat zou dan misschien wel kunnen werken omdat die medicatie is ingewerkt.
Kortom ze weten nog niet wat het is en weten ook nog niet wat de evt prognose is, wel weten we dat het in ieder geval niet levensbedreigend is.
We zijn gerust gesteld.
vanavond kwamen Caroline en ma nog even langs dat was ook gezellig.
We moeten het weekend maar eens over doen, volgend jaar denk ik.
Iris kwam ook nog met haar Eric…..kortom het was een drukke dag, veel gepraat, veel indrukken….nu heel moe.
Rob was tevreden vandaag, hij heeft de hele dag liggen glimmen in zijn bed.
Zo zie je maar rijkdom heeft niets met geld te maken, Rob was vandaag de rijkste man ter wereld.
En ik, ik ben dankbaar dat ik daar deel van mag uitmaken.
Ik zit nu buiten, laptop op schoot, patatje ernaast en de vuurkorf aan (gewaagd)
Ik ben uitgepraat voor vandaag, geniet van de rust, dus wees niet ongerust ik neem ff geen telefoon meer op vandaag, jullie doen het maar even met het blog. 😉
Rob en ik kijken terug op een fijne dag.
Fijn om te lezen dat jullie een zulke mooie dag hebben gehad.
Welterusten voor straks.
Gr.
Bruno
Een dag met veel emoties en tranen en blijdschap dus. Maar ook lachen en positieve energie! Ontzettend fijn dat de levensbedreiging van tafel is, het zit toch in je achterhoofd en je draagt het toch met je mee. Er is weer hoop aan de horizon 😆 😀
<3 en xoxoxox