Helemaal anders

‘Het heerst.’ Wel, in elk geval hier in huis wel. Het begon met Mathijs, daarna Jirina en uiteindelijk viel ook Agnes ten prooi aan … Ja, aan wat? ‘Koorts en kotsen’ was het devies. Of zoals we dat in dienst noemden: ZZM.. ziek, zwak en misselijk. Iedereen ziek, behalve ik. Oh, wacht… En Agnes maar poetsen. Met name het gezamenlijk te gebruiken toilet kan geen chloor, Dettol en toiletreiniger meer zien. Overal staan flesjes en pompjes met handontsmetter. En dat alles in een verwoede poging mij te vrijwaren van enge microscopische beestjes. De unanieme mening hier is dat ik m’n portie voor dit jaar wel gehad heb. Waar ik mij bij aansluit.

Ja nou. Maanden van huis. En dan, dankzij mijn fantastisch functionerend geheugen, niet meer weten hoe de afstandbediening van de veel te ingewikkelde audi-videoinstallatie werkt. Of de magnetron. Ik vind dat toch zorgelijk. Hoewel? De artsen hebben, dan wel niet expliciet, gezegd dat ik geen Alzheimer krijg. Of Korsakov, zoals er ook wel gedacht wordt door sommigen. Nee, daarvoor leef ik te kort en drink ik te weinig. Dat gaat dus niet meer lukken. Het staat ook niet op m’n bucketlist. Allebei niet. Maar toch.

En nu ik erover nadenk, even een dwarssprongetje, is het eigenlijk heel logisch dat Korsakov door een Rus werd ontdekt. De uitvinders van wodka. Waarvoor hulde!

Maarrrrrr… waar had ik het over? M’n bucketlist of zo? Ik moet misschien maar eens wat op papier zetten voor het geval ik totaal ongelegen plots het leven laat. En, zal ik nog, je weet maar nooit, me bij een religie aansluiten? Welke dan? Vragen, vragen, vragen. Voor later.
Voorlopig sta ik nog positief in het leven. De laatste ziekteperiode werd ik weer eens op al te duidelijke manier met m’n kokkert op de niet zo florisante feiten gedrukt. Wat m’n depressie als sneeuw voor de zon liet verdwijnen. Vandaag telt en morgen zien we wel weer. Zo leef ik. En ondanks alles is, om met Youp van ‘t H. op de proppen te komen, het leven wel leuk. Zo leuk als je het zelf maakt dan toch. Dus probeer ik er alles van te maken. Eruit te halen wat er nog in zit. Toch maar een bucketlist dan?
Nâh, toch maar niet. Ik zie wel. Ik ben al blij dat ik de laatste jaren van m’n leven aan de zijde van Agnes heb mogen slijten. Van haar heb ik in die korte tijd dat we samen zijn veel geleerd over het leven. Belangrijke dingen. Niet de onzin waarin ik m’n oude leven heb gesleten.

En dan nu een borrel! Op het leven! Mijn leven.