Go see the doctor

Gisterochtend werd ik wakker, wat gezien mijn gezondheidstoestand steeds weer een hele opluchting is, met, en ik overdrijf niet, een vreselijke pijn in m’n linker schouder. Gelukkig had ik tegen de gewoonte in m’n onderbroek ‘s nachts aangehouden want aankleden ging het niet worden. Wat nou weer? Meestal ben ik niet zo te porren om de dokter ergens voor te bellen maar nu liet ik me makkelijk overhalen. De ervaring leert dat je zaken niet moet bagatelliseren als het om het doorbreken van doktersassistentesmuren gaat. Het is makkelijker om de muren van Helms Deep te slechten. Een beetje zielig klinken, doen of je druk bezig bent met overlijden en er niet intrappen als ze je een afspraak voor de volgende dag aan willen smeren. De dokter bleek pas om half twee aanwezig te zijn. “Ik bel u terug.” Yeah, right.
Het draaide er dus op uit dat ik zelf maar belde tegen tweeën. Ja, hoera! Ik kreeg weer Betty aan de lijn. Niet te veel later die middag zat ik tegenover de huisarts. Het kan wel. Huisarts Erik Jan vindt mij één van z’n bijzondere patiënten. Even vlug er tussendoor werd dan ook niet afgeraffeld. Heel m’n linkerkant zat muurvast. “Wat heb je gedaan joh?” Ja, nou niks behalve een beetje depressief op de bank gehangen. Daar wilde de dokter het ook nog wel eens over hebben. Vrijdag, dan mag ik weer. Maar voor nu wat pijnstillers en spierverslappers.
Die hielpen gelukkig redelijk snel. Ik kon me vanochtend weer helemaal zelf aankleden. Maar goed ook want Agnes was met Jirina en twee vriendinnen naar Rotterdam. Op kledingjacht. Die zou ik de rest van de dag niet meer zien. Dan zelf maar een boterham en thee gemaakt. Wat dan ook echt het enige was dat ik vandaag gedaan heb. Erg hè?
Nu is het dus al acht uur en ik zit nog steeds ongewassen en ongeschoren op de bank voor de buis. Agnes is naar de gemeenteraad. Straks komt Iris  even langs om een kadootje op te halen. Gewoon, een klein aardigheidje. Dat verdient ze wel eens. De lieverd. En daarna ga ik dan eindelijk scheren en douchen. Ik heb nog een horrorfilm op de plank liggen die me helpt wachten tot iedereen weer thuis is. Komt goed.