Geslaagt, geslaagd, geslagen?

Wat een dag zeg. Stress, stress, stress! Het meeste heb ik wegens uitslapen gemist. Vandaag werd beheerst door het telefoontje. Het telefoontje waardoor bekend zou worden of Jirina geslaagd was. En ja hoor, ongeveer om kwart over drie belde de mentor van Jirina. En, en? Ze was geslaagd! Hoeraatjes en felicitataties. En heel veel verkeer op de social networks. Ik hoef niet uit te leggen hoe blij we voor haar zijn. Het was vooral psychisch een zwaar jaar voor ons meisje. En dan toch geslaagd. Op naar het MBO!

Dat betekende op z’n minst taart en bubbels. Ja… taart. Die moest nog even gekocht worden. Bij de HEMA. Nu vond Agnes het onverantwoord om na een half glaasje nog auto te rijden. Vooruit dan maar. En nu? Dan moest ik maar even rijden. De HEMA is dichtbij en ik voelde me fit. Samen met Jirina naar het winkelcentrum. Het rijden ging prima. Ik vraag me nog steeds wel af waarom veel mensen in een handgeschakelde auto willen rijden. Maar goed.
De HEMA had zowaar nog een paar taarten met het opschrift ‘geslaagd’. Missie geslaagd! Niet veel later waren we weer thuis. Jirina en ik nog heel en de taart en de auto ook. Nou, goed toch? Alhoewel ik nu ook weer weet waarom ik zo min mogelijk rij. Daar zorgde m’n rechtervoet wel voor. Balen. Aan de andere kant voelde het wel goed om weer eens een stukje gereden te hebben. En taart! Nou nou.
De taart en de koffie waren lekker en opeens was het half elf. Bedtijd. Tot morgen.