Geheugen
Volgens mij, het kan ook mijn paranoia zijn, smeden Agnes en m’n cardioloog een complot tegen mij. Doe ik zo een beetje half om half klagen over m’n geheugen, en dan met name m’n korte termijngeheugen en m’n werkgeheugen, krijg ik het weekend plots een puzzelboekje in m’n m’n mik geschoven. Wat zeg ik? Een puzzelboekje? Zeg maar gerust een puzzelboek! Van epische omvang! Mijn angst (en beven) is dat ik het misschien wel niet meer kan. Een eenvoudig kruiswoordpuzzeltje of zelfs een cryptogram met nul sterren.
Nou ja, als ik van de week ergens even tijd heb, ga ik de voorwieltjes van m’n rolstoel eens reviseren. Die piepen en kraken dat het geen lieve lust is. Er zit een bel op het hulpmiddel maar die hoef ik niet te gebruiken. Met een steek- en een imbussleutel moet dat zo gepiept zijn. Een rolstoel heeft veel weg van een bij Ikea gekocht rijwiel. Alleen dan zonder trappers. Die moet je er los bij kopen. Bij die fiets van Ikea.
Zo op die wijze zit je dan wel met twee dezelfde imbussleuteltjes opgescheept. ‘Ach, dan heb je er één reserve.’ Ja, dat dacht ik ook altijd. Nu heb ik een keukenla vol met die krengen. En wat moet ik ermee? Niks. Want bij het volgende Ikeaproject krijg ik er weer een paar. Die dus op hun beurt ook in die la belanden.
Hoe kwam ik nou op m’n rolstoel? Oh jaa… Na lichte aandrang van Agnes zijn we na het eten nog naar het strandje bij de vesting gegaan. Wat het eten was weet ik niet meer. Alleen dat het lekker was. Met omelet en spinazie en zo. Dat hadden we al een tijd niet gegeten. En vlees. Ook lekker.
Naar het kleine strandje dus. Een beetje in het zonnetje flaneren over de boulevard. Oké, het is gewoon een fietspad. Maar er staan wel bankjes langs. En als je als kleine gemeente niet een beetje groot lef hebt, blijf je ploeteren in de marge. Agnes maakte foto’ s, met mijn camera nota bene, en ik deed een beetje rolstoeljoggen. Morgen zal ik wel spierpijn hebben. Dat voel ik nu al.
En toen, thuis op de bank CSI kijken. Nog snel gedouchet plofte ik op de bank. What the fuck? Kutvoetbal! Geen CSI maar Voetbal international! Hallo, RTL4, doet eens even normaal. Fucking voetbal in plaats mijn favoriete moord- en doodslagserie. Gelijk m’n avond verpest. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Dankjewel Rob, ik ga zo met een glimlach op mijn gezicht slapen!
Graag gedaan! Welterusten.