Gegroet
Beste allemaal, vandaag vertelde rob dat hij alle blogs weer terug gelezen heeft.
Hij ging zich weer proberen ertoe te verzetten om zelf te gaan bloggen, dus dit zal als alles goed blijft gaan voorlopig mijn laatste post hier zijn.
Het feit dat hij toch nog wel enige tijd zoet is in het ziekenhuis heeft er flink ingeslagen moet ik zeggen, zeker bij rob maar ook bij mij.
Al die tijd hoopte we dat rob met zijn “vijfde” verjaardag thuis zou zijn, maar nu hebben we het er over gehad dat die kans erg klein is.
17 sept is de dag dat hij zijn “verjaardag” viert, jammerlijk niet thuis.
Ze nemen nou eenmaal geen risico met een Htx patiënt, dus zolang er nog sprake is van een bacterie en een infectie is het nog niet naar huis mogen.
De pijn in zijn rug kan per uur verschillen, maar was vandaag redelijk te doen.
Iris kwam zoals eigenlijk elke avond ook weer, en we hebben het dan met zijn drieën die paar uurtjes eigenlijk best erg gezellig 🙂
De buurvrouw zal wel denken.
Achhhhh ze denken maar, wij hebben zo onze eigen pret.
Maar vanaf deze plaats wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes op facebook en hier, alle kaartjes voor rob. (Het zijn heftige en confronterende weken geweest voor ons)
Ik wil de familie Oosterboer bedanken voor hun hulp met jullie weten wel.
En ik wil paps bedanken dat ik in zijn tuut heen en weer mag rijden (is een stuk zuiniger dan de onze, die trouwens van de week weggaat en dan dus autoloos zijn) en paps de auto ook voorziet van drinken.
Ik ben blij dat ik met jullie hulp iedere dag toch naar rob kan, ondanks de hoge kosten die het met zich meebrengt.
Ik hoop dat ik niemand vergeten ben, ben ik wel iemand vergeten mijn excuses.
Het volgende blog is hopelijk van rob himself, mijn lief, mijn schat.
Met alle liefde voor jullie gedaan, en zal ik blijven doen zolang ik te kan.
Sorry voor de type foutjes, maar mijn iPad doet ook maar af en toe wat. En Rob, hou je haaks, pak de draad weer op. Het touw is weer redelijk stevig geworden om je weer omhoog te trekken. Loe you.
Wij zijn blij voor jullie dat jullie weer in de lift zitten!
En dat thuis komen?..komt goed..komt goed… 😉
En wat een schat van een vader heb je…Xx
Beste Rob en Agnes, wat een tegenslag voor Rob en jullie gezin. We hebben alles gevolgd en weten hoe zwaar het kan zijn als een infectie de kop op steekt. 4 Wk is lang, blijf sterk en optimistisch, het gaat echt de goede kant op, het heeft alleen veel tijd nodig. Agnes ook veel sterkte, je hebt een lieve en zorgzame vader. Hgr. F&G
Dank jullie wel voor alle lieve woorden, ik prijs me gelukkig met zo,n lieve pa.
De komende weken zullen nog even doorbijten zijn, maar we realiseren ons weer des te meer hoe kwetsbaar het leven soms is.
Zoals ik al eens begonnen was, en zoals rob zo vaak zegt, een kleinigheidje heb je zomaar.
Het is nu iedere dag een beetje meer opknappen…..tot de kweken goed genoeg zijn en hij thuis in zij bedje in de huiskamer kan komen liggen 🙂
We hebben de tijd, dat scheelt 🙂
.……heel veel sterkte XO.
O, jakkes nog zo lang in het ziekenhuis, we voelen met jullie mee. Aan de andere kant ook wel weer fijn dat ze met een bacterie geen risico nemen, hoe dubbel dat ook voelt.
Sterkte en en dikke kus uit Amsterdam