Ga even mee
Awel, de wonderen zijn de wereld nog niet uit; Vanochtend was ik al om een uur of acht uit bed. Nee, gekker moet het echt niet worden. En nee, ik ben ook niet meer in het huiskamerbed gaan liggen. En nee, in tegenstelling tot de rest van het gezin heb ik niks gehoord van buurvrouw die blijkbaar ruig genomen werd. En ja, ik ben me wel gaan scheren en douchen. Waarna m’n haar, na opdrogen, heel vreemd zat. Maar dat zag ik pas in de spiegel van de lift. En geen anders onafscheidelijke pet bij me. Kortom, ik zat voor gek.
Jirina had vandaag een examen. Agnes bracht en haalde haar met de auto. Bij thuiskomst vroeg Agnes of ik met haar mee wilde naar het winkelcentrum. Mooi weer, behalve schoenen al helemaal aangekleed, dus wat zou ik me laten tegenhouden? Helemaal niet. Vandaar ‘hupla’ in de rolstoel en met de lift, waar ik me dus van m’n vreemde kapsel gewaar werd – Agnes zal ook niet even wat zeggen. – , naar onze eigen pausmobiel.
Het doel van de reis was het op kosten van de gemeente aanschaffen van een iPad mini. Ja, nou, in heel Hellevoet geen iPad te vinden. – Wat dat betreft hebben ze echt ergens een groot gat gegraven en dat Hellevoetsluis genoemd. –
In Spijkenisse wel. Bij BCC. Nou, hè hè. Een reis om de wereld. Ik zat inmiddels al redelijk in te storten. Blij met de airco in het otootje. Eindelijk had Agnes haar nieuwe speledingetje. “Gaan we nu naar huis?” Nee, eerst nog naar de Lidl. “Oooowwww…” En daar was het druk! Sta je dan voor je gevoel uren in de rij voor een fles Spa rood, melk en aardappels. Pas toen mocht ik naar huis. Vier uur later. Maar ik was er nog niet; Fysio Maarten ging ook nog komen. Dus oké, ik geef het toe. Ik ben even op bed gaan liggen. Maar met een glaasje Spa rood. Na Maarten en z’n middeleeuwse folterpraktijken had ik wel gehad. Mooi geweest.
Tot morgen. Ciao!