Full Contact Wielrennen
Zondag en het sportseizoen is in volle gang; voetbal – Breek me de bek niet open. – , tennis – Geen bal van gezien. – en gisteren gestart… de Tour de France, wielrennen dus. Hier betekent dat, voor mij dan, met schoonvader Koos op de bank kijken naar al die zwoegende kerels. Zwellende kuiten, gezoem van kettingen, opdringend publiek, in oortjes brullende ploegleiders, duwend en trekkend naar de meet met z’n allen. Het grote feest van voortrazend carbon en lichtmetaal staat weer op de rails.
‘Ja, wielrennen. Als je het over een domme sport hebt… nou, dan is wielrennen een goed onderwerp.’ Een beetje zo hard mogelijk trappen om als eerste over de streep te komen. Zo zit het natuurlijk niet in elkaar. Het gaat om tactiek en inzicht. Alleen hard kunnen trappen maakt je nog geen wielrenner. Het helpt wel. Dat wel. Net als spuuglelijk zijn. Dat schijnt ook een positieve invloed op de prestaties te hebben. Ja ja, doping ook. (zucht even diep)
Tegenwoordig lijkt het ook, net als in de voetballerij, gemeenplaats te worden dat er enig geweld aangewend wordt in de strijd om een goede plek te consolideren. De Tour heeft, om niet achter te blijven bij de ontwikkelingen in de sportwereld nu zijn eigen Suarez in de persoon van Mark ‘ik heb er een hard hoofd in’ Cavendish. Wanneer je er niet gewoon langskunt, tsja, dan geef je je conculega een ferme kopstoot. Waarna je dan zelf met je gekke bek op het asfalt klettert. En uitgefiets bent. Tada! Goodbye. – Er is wel een god. En die straft meteen of bij drukte binnen 24 uur. – Mafketel, met z’n stomme hipsterbril.
Waar eindigt deze geweldsspiraal? Dat er bij dammen echt geslagen gaat worden? Speerwerpen naar levende menselijke doelen? Rellen op het terras bij cricketwedstrijden? Hockeydames die elkanders haar door de war maken? Een cagefighter die zijn tegenstander een teder zoentje geeft? Het is de wereld op z’n kop. Ik weet niet of ik daar wel mee om zou kunnen gaan.
Straks slaat het nog over naar de echte wereld. Dat je wordt overvallen en daarbij een portemonnaie en een mobiele telefoon krijgt. Of je komt in het ziekenhuis op de SEH en je wordt binnen twee uur geholpen en alle artsen zijn het met elkaar eens. Een flink auto-ongeluk en je whiplash is plotseling over.
…
Ik zat dus met Koos op de bank. Wielrennen te kijken. Relaxt. Bakkie thee, fles Spa. Zo kom ik de zondagen wel door. Me nergens druk over makend. Morgen is het weer gewoon maandag. Wat zal deze week me brengen?