Fuckantie

Ik kwam ergens in de krochten van het internet, op zoek naar leuke vakantiebestemmingen, deze foto tegen. “Wat is dat dan?”, dacht ik. Marcheren daar een paar cohorten antieke Romeinen in carré over het strand? Daar wilde ik meer van weten. Playa del Inglés. Het strand van de Engelsen. Waarom? Mogen daar alleen maar toeristen uit Engeland komen? Of, wat ook kan, die Engelsen lagen er nu eenmaal waardoor andere vakantiegangers het strand liever links lieten liggen? Dat zou ik me voor kunnen stellen. Wat een tuig is dat op vakantie zeg. Het lijken verdulleme wel Russen. Rood en dronken. In gelijke hoeveelheden. Aan de graad van verbranding kun je zien hoe bezopen ze zijn. En andersom.

Bij nadere beschouwing bleken het in slagorde opgestelde parasols met ligbedden en geen woeste horden Romeinen te zijn. Zo te zien denk ik zomaar dat een en ander zo is neergezet door een parasollen met ligbeddenexploitant met OCD. Ja, dus zet nou niet opeens een parasol of bedje anders neer want dan stapt ‘ie op z’n uitgemergelde ezeltje om je in elkaar te komen slaan en de parasol weer op de juiste plek en in de goede stand te zetten. Daarna zet hij het kind, dat hij even tevoren van het ezeltje gerukt heeft en nu irritant hard huilend in het zand ligt, weer terug op het dier om het rondritje af te maken.

Arm dier, arm kind. Equitación of zo stond er op het bord naast de schamele strandhut. Leuk! Laarzen en zweepje mee. En niet te vergeten, de hoofdzaak, een cap. Want in de vakantiefolder stond dat je op het schitterend witte strand kon paardrijden. Er stond zelfs een foto bij van een prachtig geoutilleerde manege met prachtige gezonde paarden en pony’s. Dus alle zooi moest mee. Ook al protesteerde papa dat het allemaal niet in de koffers zou passen. Totdat mama zich er mee bemoeide en papa de boeken die hij op vakantie wilde lezen uit z’n koffer moest halen. – Verdorie, had hij nou toch maar die e-Reader gekocht die in de zomeruitverkoop was. – En daar zit je dan op het ezeltje van Pedro. Met je kunststof zweetlaarzen, je zweepje en die ouderwetse warme cap. Totaal voor idioot.

En mama maar foto’s maken om na de vakantie de hele familie mee te vervelen. Met haar iPad nondeju. iPad? Papa veert op. Is dat ding mee? En er dan foto’s mee maken. Heeft ‘ie daarvoor z’n nieuwe digitale camera met veel te veel, niet te snappen, mogelijkheden meegenomen? En hadden daar dan geen e-boeken op gekund? Op die iPad? Godver…”, mompelt hij binnensmonds. Papa pakt z’n dure camera en laat het ‘paardrijden’ voor wat het het is. Misschien kan hij op het strand nog een paar lekkere topless wijven fotograferen. Dat is pas leuk voor thuis, na de vakantie. Zolang z’n vrouw ze maar niet ziet.

Vakantie. Een zwaar overgewaardeerd fenomeen. Laat mij nou maar lekker thuis zitten. In de buurt van strand en bos. Met m’n eigen spulletjes. Geen in olijfolie verdronken raar eten, water dat je zo uit de kraan kunt drinken zonder difterie op te lopen en winkels waar ze me gewoon verstaan als ik een pot pindakaas of zak drop wil. Geen stress en gewoon bij de airco een boekje lezen. Op m’n e-reader. Bij UPC een pornofilmpje huren en die lekker in bed op m’n iPad kijken. Laat mij maar zo. En mocht ik toch paella willen eten, maak ik die zelf wel. Zonder gamba’s, die blief ik niet. Een lekkere Rioja hebben ze bij de Lidl twee straten verderop ook wel. Komt helemaal goed.

Houd ons nat. Bedankt!

Zieken, zwakken, misselijken en bejaarden.