Een goed begin

8 augustus 2013 4 Door robzter

image

Als een goed begin het halve werk is, was ik vanmorgen beter in bed blijven liggen. Lekker naast Agnes, oogjes dicht en verder niks. Er van uitgaand dat vandaag om 00.00 uur begon was de toon al rap gezet. Eerst kon ik de slaap maar niet vatten en toen ik dat eenmaal wel kon werd ik geplaagd door allerlei rare dromen. Waar ze over gingen weet ik echt niet meer. Alleen het beklemmende gevoel dat de dromen me bezorgden is me bijgebleven. Waar nog bij kwam dat ik gisteravond wat hapjes uit de frituur had gegeten. Terwijl ik weet dat ik daar niet tegen kan. Dus toen de wekker ging en ik min of meer wakker werd, voelde ik me vreselijk brak. Gadver!
Zo goed en zo kwaad als het ging sleepte ik me uit bed. Ik moest in elk geval plassen. Ontbijten? Nou, echt niet. Ik moest er niet aan denken. De volgens sommigen belangrijkste maaltijd van de dag bestond uit een flink glas cola. Tegen de misselijkheid. En het was veel te vroeg. Om kwart voor negen moest ik bij de Vrolijke Vrienden zijn en volgens de klok waar ik naar zat te staren was het half acht. Dan maar even uitgebreid douchen. Nou, daar gooide ik inclusief afdrogen toch wel tien minuten mee stuk. Aangekleed en wel zat ik voor achten me al op de bank “Wat nu?” af te vragen. Nog even het internet afstruinen of er nog iets gebeurd was in de wereld. Tijd genoeg.
Beetje jammer. M’n tablet wilde niet opstarten. Een lichte vloek ontsnapte aan mijn lippen. Ik probeerde aan iets leuks te denken maar hoe ik m’n best ook deed, ik kon niets verzinnen. “Dat heb ik weer!”, was het enige dat door m’n hoofd spookte. Deze dag was wat mij betreft al goed verpest. En dan moest ‘ie eigenlijk nog beginnen. Ik was ‘m al zat. Ik pakte m’n tas en haalde de scooter van slot en uit z’n pyjama. Die starte gelukkig wel. Dan maar wat vroeg bij Delta.
Al snel werd ik in beslag genomen door het hele gebeuren. Praten, denken, nog meer praten. Zoals dat gaat. Maar er stond vandaag ook wandelen op het program. Wandelen? Met je benen? Als in lopen? Ja! Hahaha… Holistisch wandelen, mindfull wandelen, Nordic Walking zonder stokken. Ik kon me geen wandelvorm voorstellen waaraan ik mee zou kunnen doen. Ik hoefde dan ook niet mee en mocht naar huis. Lekker, een vroegertje. Drie uur. Ja, dat had ik gedacht. Ammehoela! Met geen mogelijkheid kreeg ik het kabelslot open. Assistentie van de technische dienst en verschillende Vrolijke Vrienden mocht ook niet baten.
Het vloeken werd iets hardgrondiger. Ik belde Agnes. Die nam niet op. Nog een keer dan. Nee. Even later belde ze terug. Ze stond net voor de Aldi om boodschappen te gaan doen. Maar nu kwam ze eerst naar mij toe. Ook Agnes kreeg het slot niet los. Samen reden we naar huis voor groffer geschut; de haakse slijper. Daarmee had Agnes het slot zó open. Nou ja, stuk, doormidden. Inmiddels was het al vier uur. Agnes vertrok alsnog naar de Aldi en ik reed op de scooter naar huis. Tot de Oostdijk dan, 300 meter verder. Benzine op. Aaaarrrgghhhh…. Een beetje schudden deed nog wat benzine in de carburateur terecht komen en zo haalde ik nog net de pomp.
Ik ben nog thuis gekomen ook. Lief stuurde me maar naar bed. Ik zat er helemaal doorheen. Uitrusten, eten en een blogje schrijven. Ik vond het wel klaar zo. Maar dat was het niet. Met een uitdrukking van ‘nu weet ik het ook niet meer’ kwam Agnes net boven. Mathijs vond het nodig om haar fiets total loss te rijden. En heel eerlijk gezegd weet ik het nu ook niet meer. Ik ga maar even een potje liggen janken.