Diploma

25 juni 2014 2 Door robzter

20140625-232037-84037799.jpgJa, we hebben een kind met een diploma. Vanavond was de uitreiking. Oh, oh oh, wat waren we niet zenuwachtig. Maar niet heus. Vooral ik. Want zou ik nog in de spijkerbroek die ik klaar had gehangen passen? Nou dat viel niet tegen. Met behulp van bretels bleef hij ook nog ergens hangen waar ooit mijn middel was. Mooi, een polo en een shirt en ik vond het alweer heel geweldig. Ik was er, weliswaar op het nippertje, klaar voor. De diploma-uitreiking.

Geheel dressed to kill togen we in optocht, opa Koos voorop, richting Brielle. Nou ja, Vierpolders eigenlijk. Maar welke zichzelf respecterende onderwijsinstelling wil er nou in Vierpolders gevestigd zijn? Dus door een listige truc heeft de school een adres in Brielle. Gefeliciteerd ermee. Er kwam niet al te veel geluk bij kijken om een parkeerplek te vinden. Blijkbaar waren we voor een keertje op tijd. Ja beste mensen, daar mag best even voor geklapt worden!
Awel, laat ik verder gaan met te zeggen hoe jammer ik het vind geen achttien meer te zijn. Niemand had mij ooit verwittigd dat er ook een leerlijn prostitutie was. Even later vernam ik dat zulks ook niet het geval was. Dat waren de meisjes van plezier. Oh nee, van uiterlijke verzorging. De meesten konden zo in de catalogus van Christine Le Duc. Zo laat je je dochter toch niet over straat gaan. En ik ging er zeker niet fier naast lopen. Maar allez, blijkbaar valt er net als over smaak niet over zedigheid te twisten. Ware ik een paap dan had ik na vanavond toch echt ter biecht moeten gaan.
Na de zondige gedachten was het dan eindelijk tijd voor de grote avond. Voor Jirina en mij een mijlpaal. Ik had Jirina beloofd dat ik toch minstens als streven had haar diplomering van de middelbare school mee te maken. One down, many to go. Na een toespraak, gehouden door de nieuwe rector, in een veel te klein zaaltje, het rectum, nee kom op, hoe noemen ze het nou? 20140626-002944-1784994.jpgOh ja, het atrium. Het was in elk geval zo klein dat ik me als een thermometer tussen een heleboel aambeien voelde. ‘Hoe kom ik hier uit?’ Ja, even in de war, rector, rectum… sorry.
Wacht even hoor. Waar was ik nou? Nou, ik zou het niet meer weten. Maar we mochten naar het Transport en Logistieklokaal. Daar werden dan uiteindelijk de echte officiĆ«le diploma’s uitgedeeld. Onder veel kwinkslagen van de docent, juichen van de leerlingen en luid applaus van de ouders en aanverwante artikelen. En een leuk, op Amerikaanse leest geschoeid, jaarboek.
Na afloop waren er alcoholvrije hapjes en drankjes. Jirina wilde eigenlijk snel naar huis. Maar ja, Koos en ik laten gratis hapjes niet zomaar aan onze neus voorbij gaan. Een halve leverworst de man en andere hapjes later vonden we dat we wel naar huis konden. Nog even een grote sinasboer en zo verlieten we samen met Jirina voor de laatste keer het Maerlant College in Vierpolders.
Op naar het nieuwe avontuur dat MBO heet. Gaat vast ook lukken.