Cultuur

Doller moet het toch niet worden hier in Nederland. Het is nog geen september, laat staan december, of er zat van de week bij Knevel en Poepgezicht alweer een negert aan tafel te zeuren over Zwarte Piet. Wat een kortzichtig gezever van de zich ‘kunstenaar’ noemende geschiedkundige nitwit. Is cultuur ja! Onze cultuur! Piet is zwart. Basta! En dat komt niet van door de schoorstenen klimmen maar gewoon omdat hij wegens zijn genen nogal een gezond kleurtje heeft. Zwarte Piet was namelijk een Moor. Je weet wel; die gasten die vanuit Noord-Afrika zo een beetje half Spanje veroverden en er het Alhambra bouwden. En dat zij een geestelijke dienden was in die tijd beslist geen schande maar een eer die alleen kinderen, ja ook dat nog, van hooggeplaatsten ten deel viel. Zo!

En zo gaat er veel van onze culturele verworvenheden teloor. Wie koopt er nog wel eens een onderbroek van Jansen en Tilanus? Niemand. Verdrongen door duur spul uit hongerlonenlanden. Gemaakt door donkere kindertjes in opdracht van donkere volwassen. Pure slavernij. Maar wel als stoere zwarte met goud behangen rappert die Adidasshit dragen. Daar hoor je ze dan weer niet over. Maar wel zeiken over het slavenhandelverleden van Nederland. Even vergetend dat lokale Afrikaanse stamhoofden er toentertijd bepaald niet voor terugdeinsden om en masse concurerende stamleden te vangen en te koop aan te bieden. Wat nu gewoon nog gebeurt. Een beetje de pot die de ketel verwijt dat ze zwart ziet. Gaat daar dan eens iets aan doen. In plaats van te zeiken over folklore.

Denk nu niet dat onze cultuur slechts verloren gaat door buitenlandse invloeden. Nee, nee, nee, Nederlanders zelf kunnen er ook wat van. Zo zijn er al veel traditionele spelen en vermakelijkheden om zeep geholpen door actiegroepen en teerhartige politici. Neem nou als voorbeeld het Oud-Hollandsch ganstrekken. Mocht dus niet meer, want zielig. Deze sport wordt nu alleen nog beoefend in één bepaald opstandig dorp in Limburg dat zich weigert over te geven aan de Hagenaren en dapper standhoudt. Net zo verging het zwientie tik. Verboden, mag niet meer. Want ook zielig.
Niet alleen de mensen zelf verpesten het plezier van anderen. De voortschrijdende techniek draagt ook een steentje bij. In vroeger tijden beoefenden leraren het aloude bordenwisser smijten. – Wat me erop brengt dat dwergwerpen ook al niet meer mag. Terwijl de betrokken dwergen daar vrijwillig in participeerden. Ook zielig. Dus verboden. – Dat ken je niet? Vroeger hingen er voor in de klas schoolborden. Daar kon je op schrijven met krijt. Wanneer het bord dan vol was of het beschrevenen niet meer nodig mocht het lievelingetje van de juf of meester het bord schoonmaken met de bordenwisser. De kunst van het bordenwissersmijten was om de onoplettende leerling vol op het hoofd te raken met de bordenwisser. In den beginne was deze bezigheid zeer bevredigend. Als de leraar over de juiste techniek beschikte raakte hij het kind met het houten handvat van de bordenwisser wat een heftige reactie opriep. Helaas, ook dit werd zielig gevonden dus verdween de ouderwetse wisser uit het schoollokaal om plaats te maken voor geheel vilten exemplaren. De lol was er toen gauw af. En tegenwoordig? Borden zie je niet meer. Vervangen door digiborden en interactieve televisieapparaten. Dan kan je misschien nog met de afstandsbediening gooien, maar dan gaat die stuk. Nee, dat is niks. De lol van het leraar zijn is er zo wel een beetje af.

Er blijft zo weinig te lachen over. Langzaam verlaat het gevoel voor humor ons Nederland. We krijgen er azijnzeikers en zuurpruimen voor terug. Misschien eens denken aan verhuizen naar België.