Buurgek

2 augustus 2013 2 Door robzter

image

It ain’t half hot mom! Vandaag heb ik al twee keer een verschoninkje uit de kast gehaald en even zoveel malen gedouchet. Noem het klagen, het is ook nooit goed en zo voort, joh zeik niet of wat dan ook maar voor mij hoeven deze uit de hand gelopen temperaturen niet meer. Ik zweet me de tandjes en ben inmiddels eigenlijk al aan m’n derde setje kleding toe. Een minimaal setje, korte broek, shirtje, klaar.
En dan geeft Jirina ook nog een feestje voor haar vrienden. Reden genoeg om niet alleen mijn temperatuur maar ook mijn bloeddruk te laten stijgen. Is het tegenwoordig normaal dat die gasten kratten bier en andere alcoholica mee naar binnen slepen? We gaan het zien. Maar de eerste die zich misdraagt zet ik persoonlijk buiten. Kan ik dat nog? Dat merken we dan wel. Voorlopig hebben we meer last van de buurvrouw van twee huizen verderop die vreselijk laat heeft van de rook uit de vuurkorf. Die staat opeens zomaar in de tuin met d’r slabek. De hele buurt is één golf van barbeque- en tuinkacheldampen. Dus dat ene haardblokje van ons, nou, dat zal wat uitmaken.
Die zal straks dus wel de politie gaan bellen. Ze heeft, zo heb ik een donkerbruin vermoeden, me ook al een keer proberen te naaien bij Maasdelta. Ik was veel bij Agnes en Iris woonde nog thuis. Toen heeft zij waarschijnlijk de verhuurboer gemeld dat ik de woning onderverhuurde. Kreeg ik opeens een brief van Maasdelta, weggegooid en nooit meer wat van gehoord. Dat soort mensen. Lokale middenstand, zich overal in het dorp tegenaan bemoeiend, het buurtcentrum, de toneelvereniging, laat ik koninginnedag niet vergeten, zich de notabelen van het dorp wanend. Daar hou ik niet zo van.

En het was toch al zo’n dag. Boodschappen doen natuurlijk. Wat niet zo’n spannend iets was. Hoewel je boodschappen doen eenvoudig wat spannender kunt maken. Iemand liet z’n karretje midden in een pad staan zodat er niemand meer langs kon. Dat karretje was voor mij en stond even later een pad verder. Dat vind ik dan weer leuk. Wel even blijven staan alsof je neus bloedt en kijken wie er gaat zoeken. Een variant hierop is het wagentje van extra niet al te opvallende maar indien mogelijk wel prijzige boodschappen te voorzien. Om het winkelen wat dragelijker te maken.

image

De buurgek

Nou ja, je kan hier niet eens even een stukkie tikken! Plotseling stond die dorpsgek van een buurman in de tuin. Weer zeiken over de rook. Nou moet je toch ophouden zeg. Wat een mafketel. Dus Agnes deed dan toch maar het vuurtje uitmaken. Wat natuurlijk nog meer rook maakte. En ze deed de knip op het tuinhek. Dat laatste hield de boze buurman niet tegen. Verwoed probeerde hij over het hek te klimmen. Heel erg atletisch bleek buur niet te zijn. Ondanks zijn geschatte 40 kilo bij 1 meter 60, lukte het hem niet onze verdedigingswal te slechten. Hij bleek een emmer water bij zich te hebben. De lul! Wilde hij bij mij in de tuin brandweertje gaan spelen? En te keer gaan, het ventje. Wat een koekwaus zeg. “Jongens, wie houdt m’n bril even vast?” Nog een reflex uit de bajes denk ik. Tijd om los te gaan. Ik ben fysiek grotere psychopaten dan de buurman te lijf gegaan. Helaas niet altijd met succes, dat moet ik wel toegeven. Het is dat Agnes er tussen kwam. Anders had de buurtgestapo wat op zijn toch al niet denderende uiterlijk moeten inleveren. Ik kon hem alleen nog maar een tikje onder z’n lelijke neus geven. Hoewel, Agnes, die de tuinpoort er in één keer uitschopte met dat brandje laatst, die is ook gevaarlijk. Nog gevaarlijker.
Het gedrag van onze eigenste Strassenführer lokte begrijpelijkerwijs de nodige reacties van de jongelui in de tuin uit. En ik schijn in achting gestegen te zijn bij de jeugd. Het bleef nog lang gezellig.
Maar goed. Zo’n dag dus. Vanmiddag ging ik er nog even uit met de scooter om dat vemaledijde houtblok en naaldjes en teststripjes te halen. Nou kan ik nooit zomaar de deur uit dus ik gooi de a.b. van m’n rug in de buddy en m’n huisleutel ook. Ik gooi de buddy dicht en … sta met m’n huissleutel in m’n hand. Kut! Aanbellen en gelukkig konden we de reservesleutel vinden. Ik was dan ook buiten zinnen dat er niemand, echt niemand, behalve het personeel dan, in de apotheek was. Dat was dan wel weer een goedmakertje.

Oké, is het feestje zo een beetje voorbij? Ik wil nog een keer douchen en naar bed.