Aan de rol

“Ja meneer van Beenhakker… Als u de remmetjes van m’n rolstoel afstelt, zorg dan op z’n minst dat de bandjes op spanning staan!” Nou, nee dus. Daarom rolde het ding natuurlijk zo zwaar. Er zat nog geen twee bar in. Gelukkig wilden Agnes en Jirina de bandjes oppompen. Met een keurige zes bar kon ik aan de rol. Boodschappen en naar de Action. En naar de apotheek. Altijd leuk de apotheek, de details zal ik jullie besparen.
Agnes achterlatend vond ik buiten een lekker plekkie in het zonnetje. Zo werd ik het zonnetje op straat.

Alleen, hum, kon ik het rolgeval niet op de rem zetten. Omdat de afstelling na het oppompen niet meer klopte. Voor geen meter. Help! Na wat heen en weer rollen hielden de ongelijke stoeptegels me wel op de plaats. Nu wat? Beenhakker bellen? Dan is het over een maand of twee nog niet geregeld. Na naarstig gezocht te hebben – Ja, er wordt hier wat afgezocht. – Vond ik toen we weer thuis waren een passende inbussleutel en kon ik zelf aan de slag. – Imbussleutel? Komt die rolstoel toevallig niet bij Ikea vandaan? ‘Rølls’. Staat naast de Billie boekenkast. –

Lang verhaal kort: Ik kan weer op de handrem.

En verders? Weinig. Ik was van plan om foto’s van wat vogeltjes op het balkon te maken. Te laat! Weg was de zon. Dreigende wolken. Het plan behelsde ondermeer dat m’n camera langere tijd op een statief buiten zou staan. En het is geen onderwatercamera. Andere keer dus. Dan toch maar even op de bank voor de buis. Voor een middagdutje is het nu te laat. Ik wacht wel op het nachtdutje.