Thuis

6 oktober 2013 5 Door agnes oosterboer

20131006-093904.jpg
thuis…..toch nog!!!
Het werd nog spannend, want een veel te laat kalium en magnesium gooide bijna roet in het eten.
Dus hup magnesium via het infuus en twee cupjes kaliumdrank, paar uur wachten, weer prikken, wachten op de uitslag……wachten wachten wachten.
Rob in alle staten, zie je wel ik ga hier toch dood, ik kom hier niet meer weg.

Ik had al bedacht in mijn hoofd dat hij echt mee ging naar huis, mits er echt een enorm risico zou zijn op gelijk overlijden.
Wil hem toch zolang mogelijk bij me houden hoor.
Ja van een laag kalium gehalte en van een laag magnesium gehalte kan je een acute hartstilstand krijgen.

EindeLijk kregen we te horen dat hij iets omhoog was, de kalium was nu 3.6 zeker nog niet optimaal maar vooruit, van de dokter mochten we gaan.
Volgens mij was dit vooral omdat we tegen iedereen hadden gezegd dat we toch gingen ๐Ÿ™‚

Alles moest verder nog geregeld worden, maar om even voor zeven uur reden we naar huis.
Beide stil…..
Eng omdat nu de telemetrie eraf was, niemand die er meer op let, en eng omdat we weten dat dit het dus is.

Na zeven weken frisse lucht in je longen krijgen, ik kan me niet voorstellen hoe dat voelt.
Toen we thuis kwamen had Mathijs de huiskamer helemaal opgeruimd, gestofzuigd en overal kaarsjes aangezet. (Mooi man)
En pa was ook gekomen, Iris even snel langs de C1000 en we konden eindelijk thuis eten.

Zo blij…..
Van slapen is niets gekomen, rob kon niet slapen, ja eng, en ik vond het ook eng….steeds kijken of hij het nog wel doet ๐Ÿ˜‰
Ik slaap voorlopig op de bank lekker bij hem in de buurt.

Gisteren was een drukke dag.
De thuiszorg kwam, pa, Iris en Eric kwamen Chinees eten, iets wat eigenlijk vrijdag zou gebeuren maar door de verlate thuiskomst dus verzet was.
Gerda kwam even langs met een mand allemaal lekkere niet natriumarme spullen, heerlijk…….Tsja niet verantwoord, maar moet dat nog.
Waar leg je die grens van, leren wat korter of verantwoord en wat langer???
Is die keus er รผberhaupt???

Vrijdag heeft hij lekker een klein beetje whiskey op, gisteren een biertje.

Gisteren kwam de thuiszorg pleeg wat een tuuttuuttuuttuut figuur zeg, je zou er hartritmestoornissen van krijgen, neuroot……rob ging gewoon met zijn ogen dicht liggen, dat is het zelfde als met jou wil ik geen gesprek.

Goh meneer Oosterboer dus u heeft een bacterie, jeetje vervelend, goh zeven weken in het ziekenhuis, jeetje nou zeg dat is wel lang he,
Maar nu mag u gelukkig thuis lekker beter worden……nee zegt rob nu mag ik thuis lekker een beetje doodgaan.
Owowow was haar reactie……Ja doos lees dan de overdracht…of zouden ze die daar niet hebben????

Rob was helemaal op gisteravond, zoveel emoties de afgelopen 24 uur en drukte….heerlijk slapen.
Helaas dat lukte vannacht ook niet, weer aan het rondsjouwen geweest…..bekertje warme melk etc etc….maar niet slapen.
En dat met gewoon de pillen waar hij van de week mee out ging…mmmm
Misschien straks de trap gaan proberen te beklimmen en een warme douche???
Vandaag een rustige dag, ik moet even een nieuwe weegschaal aanschaffen voor schatje en verder doen we weinig, even qualitie time…..

Rob heeft het geaccepteerd zegt hij, ik zit nog in de ontkenning volgens hem….nee hoor zeg ik, ik weet het wel.
Accepteren? NEE
Ik denk nog steeds in maanden, wat zullen de artsen verbaast zijn….ik denk er soms gewoon niet aan, by leven ons leven zoals altijd en thats it.
Maar dan gaan mensen je sterkte wensen, krijg je lieve kaartjes met sterkte en geniet vooral en dan komt het werkelijk hard binnen.

Dan kijk ik naar hem, toch al wel zichtbaar ziek in het bed in de huiskamer en kan ik niet anders dan huilen en boos zijn.

Boos? Ja boos op bepaalde mensen uit ons verleden…..het heeft geen zin ik weet het, en de boosheid zal zakken….maar laat me nu maar heel even boos zijn.
Want het leven is zo verrot oneerlijk.
We wisten vanaf dag 1 dat we niet samen grijs en oud zouden worden (nee dat waren we al ๐Ÿ˜‰ ) maar we gingen wel voor minimaal 10 jaar.
Rob wilde Mathijs 20 zien worden in ieder geval.
Helaas wordt het ons niet gegund.
Dus ja daar ben ik boos over, en dat komt wel weer goed, de boosheid zal weg ebben.

Voorlopig gaan we genieten van een rustige zondag.
Als het lekker weer is vandaag misschien even een blokje om in de rolstoel even vitamine d opdoen, genieten van de kleine dingen die we nu nog lekker samen kunnen ondernemen.